Het was een geweldige ervaring die ik nooit vergeten zal, dat moet ik je nageven… en eigenlijk wil ik hier helemaal nog niet weg…
De nieuwe cultuur waar je in terechtkomt en de nieuwe taal die je langzaam leert, de vriendschappen die je maakt, die tweede familie die je van nu af aan hebt, de interesse van iedereen in die “buitenlandse”, het andere schoolsysteem en de andere – toch wel armere – levenswijze die je aanneemt maakten het allemaal tot een onbeschrijfbare ervaring.
Maar niet alles was rozengeur en maneschijn… Je hebt zo van die daagjes dat je je afvraagt waar je aan begonnen bent, wat je in godsnaam zo ver van huis doet, waarom je alles en iedereen hebt achtergelaten, , dat je het gewoon even niet meer ziet zitten, dat je je alleen voelt…
Je hebt van die dubbele gevoelens zoals verdrietig zijn ooit terug te moeten keren naar België, maar tegelijk ook stiekem uitkijken naar die terugkeerdatum…
Je hebt van die onvergetelijke momentjes, van die momenten dat je prachtige dingen ziet en beleefd, once in a lifetime experiences… en dit zullen de momentjes zijn die me het meest gaan bijblijven:)!
Je hebt van die familiemomenten, dat je je echt een deel voelt van die nieuwe familie waarin je een jaar hebt geleefd… mama Edith, zussen Karen, Karlen en Keidy, broer Joaquin en al die hun kindjes, maar ook huisgenoten Flor, Wendy en Akiko hebben allemaal een plaatsje in dat hart van mij gekregen! Ik zal hen ontzettend hard gaan missen en kijk er al naar uit hun terug te zien…
Voor jullie leek het waarschijnlijk alsof ik één grote vakantie heb gehad, maar het was meer dan dat…
Het was een leerrijk jaartje, maar dan niet zo zeer op het vlak van studeren, wat ik heb geleerd is dat als je wil, ja alles kunt, want hoe moeilijk ik het ook had die eerste 3 maandjes, ik heb doorgezet en ben er fier op:).
Ik heb – niet onbelangrijk - die andere cultuur leren kennen en het Spaans een beetje onder de knie gekregen…
Maar ik leerde ook dat België nog zo’n slecht landje niet is… Elke dag en altijd stromend water is namelijk iets dat niet iedereen heeft…
Ik heb geleerd dat ik geluk heb, er zijn namelijk mensen die het zoveel slechter hebben, dit besef je pas echt als je ermee geconfronteerd wordt, met die armoede, kindjes met Aids, kindjes die op straat leven en werken, dove en gehandicapte kindjes,… (die allemaal vrolijk door het leven gaan…)
Het was een jaar met vallen en opstaan, af en toe moeilijke momentjes, onvergetelijke tijden, de meest fantastische avonturen en het was een jaar dat voor altijd in men herinneringen zal terug te vinden zijn… Ik mis het nu al :)!
Nos vemos en Belgica...
Lore la Catracha (Lore de Hondurese)
xx
dinsdag 29 juni 2010
vrijdag 18 juni 2010
Todavia no quiero regressar y solo faltan 2 semanas!
Hola,
Het werken in Casa Ayuda doe ik echt ontzettend graag! Ik ga elke dag in de voormiddag en ook meestal in de namiddag nog :)! De kindjes zijn echte schatjes! Als ik toekom krijg ik altijd knuffels :)! In de voormiddag werk ik niet met de dove kindjes, maar met de mentaal gehandicapten, kindjes met syndroom van down, … . het is bij momenten best vermoeiend, maar ik doe het met plezier. Ik vind het geweldig wat ze in dat schooltje doen!
We hebben ook eens een carnavaldagje gehouden in Casa Ayuda en het was echt fun! Ik heb me goed geamuseerd met al de kindjes! En je zag dat ze er van genoten:)!
Naast werken ben ik met Karen van de Belgen, Nazareth een Hondurese vriendin en ook met Annie, de Chinese van Canada die ook in het schooltje werkt, een weekendje naar Tela geweest. Het was best leuk :)!
We zijn daar punta sal gaan bezoeken. Met een bootje hebben we veertig minuten gevaren om het eilandje te bereiken. Eerst was er een wandeling waarbij we vooral veel apen hebben gezien, maar ook een prachtige azuurblauwe vlinder, grote spinnen en krabachtige dingen. We zijn door een stukje jungle gewandeld naar een baai waar het verboden is te zwemmen, te duiken, te snorkelen,… vanwege het feit dat de piraten daar vroeger veel kwamen en men heeft schrik dat men er (glimmende) dingetjes zou kunnen vinden^^! Na de wandeling terug het bootje op, en naar een rots iets verder in de zee gevaren en tot slot konden we wat snorkelen, maar het water was wat donker om deftig te kunnen zien. Daarna naar het strandje gevaren waar we eten kregen en nog eventjes konden genieten. Op de terugweg was de zee niet zo rustig als in het opkomen :p! waardoor we kletsnat werden en genoodzaakt met snorkelbrillen in het bootje zaten :p want je ogen pikten vreselijk van het zoute water :). Best grappig^^!
We zijn daar in Tela ook een Waalse Belg tegengekomen, waarmee we genoodzaakt Spaans moesten spreken, aangezien wij geen Frans meer kunnen en hij kon maar een beetje Nederlands. Die Belg was al met de fiets onderweg vanuit Guatemala^^.
Ik ben ook eens voor 2 daagjes naar San Pedro Sula geweest. Om men nichtjes gedag te gaan zeggen en wat te gaan shoppen, aangezien het een weekje vakantie was in Casa Ayuda had ik tijd genoeg om te gaan :)! Dit afscheid nemen deed me ook beseffen hoe dicht het einde nadert, en ik vond het allesbehalve leuk en besef dat ik hier graag nog wel eventjes langer zou willen zijn…
Voilà, dat was het voor deze – waarschijnlijk – voorlaatste keer. Nu ga ik men tijd besteden aan genieten, bij men familie zijn en vrijwilligerswerk doen.
Adios y nos vemos pronto
Lore
Het werken in Casa Ayuda doe ik echt ontzettend graag! Ik ga elke dag in de voormiddag en ook meestal in de namiddag nog :)! De kindjes zijn echte schatjes! Als ik toekom krijg ik altijd knuffels :)! In de voormiddag werk ik niet met de dove kindjes, maar met de mentaal gehandicapten, kindjes met syndroom van down, … . het is bij momenten best vermoeiend, maar ik doe het met plezier. Ik vind het geweldig wat ze in dat schooltje doen!
We hebben ook eens een carnavaldagje gehouden in Casa Ayuda en het was echt fun! Ik heb me goed geamuseerd met al de kindjes! En je zag dat ze er van genoten:)!
Naast werken ben ik met Karen van de Belgen, Nazareth een Hondurese vriendin en ook met Annie, de Chinese van Canada die ook in het schooltje werkt, een weekendje naar Tela geweest. Het was best leuk :)!
We zijn daar punta sal gaan bezoeken. Met een bootje hebben we veertig minuten gevaren om het eilandje te bereiken. Eerst was er een wandeling waarbij we vooral veel apen hebben gezien, maar ook een prachtige azuurblauwe vlinder, grote spinnen en krabachtige dingen. We zijn door een stukje jungle gewandeld naar een baai waar het verboden is te zwemmen, te duiken, te snorkelen,… vanwege het feit dat de piraten daar vroeger veel kwamen en men heeft schrik dat men er (glimmende) dingetjes zou kunnen vinden^^! Na de wandeling terug het bootje op, en naar een rots iets verder in de zee gevaren en tot slot konden we wat snorkelen, maar het water was wat donker om deftig te kunnen zien. Daarna naar het strandje gevaren waar we eten kregen en nog eventjes konden genieten. Op de terugweg was de zee niet zo rustig als in het opkomen :p! waardoor we kletsnat werden en genoodzaakt met snorkelbrillen in het bootje zaten :p want je ogen pikten vreselijk van het zoute water :). Best grappig^^!
We zijn daar in Tela ook een Waalse Belg tegengekomen, waarmee we genoodzaakt Spaans moesten spreken, aangezien wij geen Frans meer kunnen en hij kon maar een beetje Nederlands. Die Belg was al met de fiets onderweg vanuit Guatemala^^.
Ik ben ook eens voor 2 daagjes naar San Pedro Sula geweest. Om men nichtjes gedag te gaan zeggen en wat te gaan shoppen, aangezien het een weekje vakantie was in Casa Ayuda had ik tijd genoeg om te gaan :)! Dit afscheid nemen deed me ook beseffen hoe dicht het einde nadert, en ik vond het allesbehalve leuk en besef dat ik hier graag nog wel eventjes langer zou willen zijn…
Voilà, dat was het voor deze – waarschijnlijk – voorlaatste keer. Nu ga ik men tijd besteden aan genieten, bij men familie zijn en vrijwilligerswerk doen.
Adios y nos vemos pronto
Lore
Abonneren op:
Posts (Atom)
