Het was een geweldige ervaring die ik nooit vergeten zal, dat moet ik je nageven… en eigenlijk wil ik hier helemaal nog niet weg…
De nieuwe cultuur waar je in terechtkomt en de nieuwe taal die je langzaam leert, de vriendschappen die je maakt, die tweede familie die je van nu af aan hebt, de interesse van iedereen in die “buitenlandse”, het andere schoolsysteem en de andere – toch wel armere – levenswijze die je aanneemt maakten het allemaal tot een onbeschrijfbare ervaring.
Maar niet alles was rozengeur en maneschijn… Je hebt zo van die daagjes dat je je afvraagt waar je aan begonnen bent, wat je in godsnaam zo ver van huis doet, waarom je alles en iedereen hebt achtergelaten, , dat je het gewoon even niet meer ziet zitten, dat je je alleen voelt…
Je hebt van die dubbele gevoelens zoals verdrietig zijn ooit terug te moeten keren naar België, maar tegelijk ook stiekem uitkijken naar die terugkeerdatum…
Je hebt van die onvergetelijke momentjes, van die momenten dat je prachtige dingen ziet en beleefd, once in a lifetime experiences… en dit zullen de momentjes zijn die me het meest gaan bijblijven:)!
Je hebt van die familiemomenten, dat je je echt een deel voelt van die nieuwe familie waarin je een jaar hebt geleefd… mama Edith, zussen Karen, Karlen en Keidy, broer Joaquin en al die hun kindjes, maar ook huisgenoten Flor, Wendy en Akiko hebben allemaal een plaatsje in dat hart van mij gekregen! Ik zal hen ontzettend hard gaan missen en kijk er al naar uit hun terug te zien…
Voor jullie leek het waarschijnlijk alsof ik één grote vakantie heb gehad, maar het was meer dan dat…
Het was een leerrijk jaartje, maar dan niet zo zeer op het vlak van studeren, wat ik heb geleerd is dat als je wil, ja alles kunt, want hoe moeilijk ik het ook had die eerste 3 maandjes, ik heb doorgezet en ben er fier op:).
Ik heb – niet onbelangrijk - die andere cultuur leren kennen en het Spaans een beetje onder de knie gekregen…
Maar ik leerde ook dat België nog zo’n slecht landje niet is… Elke dag en altijd stromend water is namelijk iets dat niet iedereen heeft…
Ik heb geleerd dat ik geluk heb, er zijn namelijk mensen die het zoveel slechter hebben, dit besef je pas echt als je ermee geconfronteerd wordt, met die armoede, kindjes met Aids, kindjes die op straat leven en werken, dove en gehandicapte kindjes,… (die allemaal vrolijk door het leven gaan…)
Het was een jaar met vallen en opstaan, af en toe moeilijke momentjes, onvergetelijke tijden, de meest fantastische avonturen en het was een jaar dat voor altijd in men herinneringen zal terug te vinden zijn… Ik mis het nu al :)!
Nos vemos en Belgica...
Lore la Catracha (Lore de Hondurese)
xx
dinsdag 29 juni 2010
vrijdag 18 juni 2010
Todavia no quiero regressar y solo faltan 2 semanas!
Hola,
Het werken in Casa Ayuda doe ik echt ontzettend graag! Ik ga elke dag in de voormiddag en ook meestal in de namiddag nog :)! De kindjes zijn echte schatjes! Als ik toekom krijg ik altijd knuffels :)! In de voormiddag werk ik niet met de dove kindjes, maar met de mentaal gehandicapten, kindjes met syndroom van down, … . het is bij momenten best vermoeiend, maar ik doe het met plezier. Ik vind het geweldig wat ze in dat schooltje doen!
We hebben ook eens een carnavaldagje gehouden in Casa Ayuda en het was echt fun! Ik heb me goed geamuseerd met al de kindjes! En je zag dat ze er van genoten:)!
Naast werken ben ik met Karen van de Belgen, Nazareth een Hondurese vriendin en ook met Annie, de Chinese van Canada die ook in het schooltje werkt, een weekendje naar Tela geweest. Het was best leuk :)!
We zijn daar punta sal gaan bezoeken. Met een bootje hebben we veertig minuten gevaren om het eilandje te bereiken. Eerst was er een wandeling waarbij we vooral veel apen hebben gezien, maar ook een prachtige azuurblauwe vlinder, grote spinnen en krabachtige dingen. We zijn door een stukje jungle gewandeld naar een baai waar het verboden is te zwemmen, te duiken, te snorkelen,… vanwege het feit dat de piraten daar vroeger veel kwamen en men heeft schrik dat men er (glimmende) dingetjes zou kunnen vinden^^! Na de wandeling terug het bootje op, en naar een rots iets verder in de zee gevaren en tot slot konden we wat snorkelen, maar het water was wat donker om deftig te kunnen zien. Daarna naar het strandje gevaren waar we eten kregen en nog eventjes konden genieten. Op de terugweg was de zee niet zo rustig als in het opkomen :p! waardoor we kletsnat werden en genoodzaakt met snorkelbrillen in het bootje zaten :p want je ogen pikten vreselijk van het zoute water :). Best grappig^^!
We zijn daar in Tela ook een Waalse Belg tegengekomen, waarmee we genoodzaakt Spaans moesten spreken, aangezien wij geen Frans meer kunnen en hij kon maar een beetje Nederlands. Die Belg was al met de fiets onderweg vanuit Guatemala^^.
Ik ben ook eens voor 2 daagjes naar San Pedro Sula geweest. Om men nichtjes gedag te gaan zeggen en wat te gaan shoppen, aangezien het een weekje vakantie was in Casa Ayuda had ik tijd genoeg om te gaan :)! Dit afscheid nemen deed me ook beseffen hoe dicht het einde nadert, en ik vond het allesbehalve leuk en besef dat ik hier graag nog wel eventjes langer zou willen zijn…
Voilà, dat was het voor deze – waarschijnlijk – voorlaatste keer. Nu ga ik men tijd besteden aan genieten, bij men familie zijn en vrijwilligerswerk doen.
Adios y nos vemos pronto
Lore
Het werken in Casa Ayuda doe ik echt ontzettend graag! Ik ga elke dag in de voormiddag en ook meestal in de namiddag nog :)! De kindjes zijn echte schatjes! Als ik toekom krijg ik altijd knuffels :)! In de voormiddag werk ik niet met de dove kindjes, maar met de mentaal gehandicapten, kindjes met syndroom van down, … . het is bij momenten best vermoeiend, maar ik doe het met plezier. Ik vind het geweldig wat ze in dat schooltje doen!
We hebben ook eens een carnavaldagje gehouden in Casa Ayuda en het was echt fun! Ik heb me goed geamuseerd met al de kindjes! En je zag dat ze er van genoten:)!
Naast werken ben ik met Karen van de Belgen, Nazareth een Hondurese vriendin en ook met Annie, de Chinese van Canada die ook in het schooltje werkt, een weekendje naar Tela geweest. Het was best leuk :)!
We zijn daar punta sal gaan bezoeken. Met een bootje hebben we veertig minuten gevaren om het eilandje te bereiken. Eerst was er een wandeling waarbij we vooral veel apen hebben gezien, maar ook een prachtige azuurblauwe vlinder, grote spinnen en krabachtige dingen. We zijn door een stukje jungle gewandeld naar een baai waar het verboden is te zwemmen, te duiken, te snorkelen,… vanwege het feit dat de piraten daar vroeger veel kwamen en men heeft schrik dat men er (glimmende) dingetjes zou kunnen vinden^^! Na de wandeling terug het bootje op, en naar een rots iets verder in de zee gevaren en tot slot konden we wat snorkelen, maar het water was wat donker om deftig te kunnen zien. Daarna naar het strandje gevaren waar we eten kregen en nog eventjes konden genieten. Op de terugweg was de zee niet zo rustig als in het opkomen :p! waardoor we kletsnat werden en genoodzaakt met snorkelbrillen in het bootje zaten :p want je ogen pikten vreselijk van het zoute water :). Best grappig^^!
We zijn daar in Tela ook een Waalse Belg tegengekomen, waarmee we genoodzaakt Spaans moesten spreken, aangezien wij geen Frans meer kunnen en hij kon maar een beetje Nederlands. Die Belg was al met de fiets onderweg vanuit Guatemala^^.
Ik ben ook eens voor 2 daagjes naar San Pedro Sula geweest. Om men nichtjes gedag te gaan zeggen en wat te gaan shoppen, aangezien het een weekje vakantie was in Casa Ayuda had ik tijd genoeg om te gaan :)! Dit afscheid nemen deed me ook beseffen hoe dicht het einde nadert, en ik vond het allesbehalve leuk en besef dat ik hier graag nog wel eventjes langer zou willen zijn…
Voilà, dat was het voor deze – waarschijnlijk – voorlaatste keer. Nu ga ik men tijd besteden aan genieten, bij men familie zijn en vrijwilligerswerk doen.
Adios y nos vemos pronto
Lore
maandag 31 mei 2010
solo falta un mes...
Heej;
Men laatste schooldagje heb ik gehad :)! Nu wordt het een maandje, (nog meer) reizen, genieten en vrijwilligerswerk doen.
Ik ga nog steeds naar dat dovenschooltje en vind het echt tof om daar te gaan! Nu ik niet meer naar school ga, ga ik dus vanaf morgen in de voormiddag. En ook nog af en toe in de namiddag.
Ondertussen ben ik ook eens een weekendje met de Belgen naar La Ceiba geweest. Daar was het namelijk carnaval :D! Het was best leuk, al had ik van het beste carnaval van centraal Amerika wel wat meer verwacht. Ik moet zeggen dat Aalst Carnaval beter is^^ de stoet was vrij saai, pas het laatste uurtje kwamen de mooie dingen. Heel veel ambiance zat er niet in, de mensen die in de stoet gingen dansten nauwelijks en er was niet bij elke wagen muziek. Maar er waren wel enkele echt mooie dingen bij!
Ooh, en de president van Honduras was met helikopter toegekomen op het plein voor ons hotel^^ die heb ik dus bij deze ook eens gezien :p toen hij in de auto zat draaide hij zen raampje open en zei Hola tegen ons :p wij tevreden! Haha :D!
Na Ceiba zijn we doorgereisd naar Choluteca, de zuidkust, voor enkele daagjes. Het was een busreis van een tiental uurtjes.
Daar zijn we onze eerste dag het eilandje Isla El Tigre gaan bezoeken. Met een bootje naar het eilandje gegaan en daar besloten we naar het centrum van het eilandje te wandelen, genaamd Amapala. Het werd een wandelingetje van meer dan uur :)! Vanuit het centrum hebben we een motortaxi genomen naar Playa negra (zwart strand, vanwege het feit dat dit eiland vroeger een vulkaan was). Op Playa negra hebben we gegeten en wat gezwommen.Vanaf Playa Negra hadden we zicht op El Salvador :)! Nadien met motortaxi teruggekeerd naar de plaats waar we de boot moesten nemen.
De tweede dag gingen we naar San Marcos, want daar zou vlakbij een natuurpark zijn waar je whit face monkeys kunt zien, tijgers als je geluk hebt en mooie vlinders en vogels. Toen we de plaatselijke bevolking vroegen hoe we bij dit park konden geraken, bleek dat het nog eens 2 uur van San Marcos was en dat de weg er slecht bij lag vanwege de regens. Het was dus onhaalbaar om daar te geraken. Dus hebben we wat in San Marcos gewandeld en met een gids naar een punt gewandeld waar je uitzicht had over heel het stadje en waar restanten van de oorlog met El Salvador waren. Die avond zijn we gezellig op restaurant geweest :)!
Ik was terug thuis van Choluteca een dagje voor men verjaardag, ja, ondertussen is Lore 19 jaar geworden, en heeft ze haar verjaardag dus op zen Hondurees moeten vieren:). Men gastmama had een feestje georganiseerd, met typisch hondurees eten en natuurlijk pastel waar ik zoals de traditie hoort met men gezicht ingeduwd ben, gelukkig was het niet neig :p ik verwachtte het en had me dus snel kunnen wegtrekken^^ ik had dus maar een beetje taart in men gezicht :p het was best een gezellig feestje, ook omdat ik het feestje niet echt had verwacht :)!
Vrijdag na men verjaardag waren er enkele vrienden langsgekomen om me gelukkige verjaardag te wensen :)! Het was gezellig! Toen ze weg waren ben ik nog naar de disco gegaan want daar werd een modeshow gegeven. De modeshow was best grappis, zeker toen die spierbundels in hun onderbroek opkwamen. Echt erover die spieren, het was té :p! Daarna men zus nog geholpen achter de bar en gedanst natuurlijk :D rond 4 uur lag ik in men bedje.
En ik ben de zaterdag dan ook naar de Disco geweest – inderdaad 2 dagen op rij^^ - nog een feestjeeee gehouden! :D Heb me geamuseerd die avond! En Karen van de Belgen was dat weekend ook nog eens naar Comayagua afgekomen en dus ook mee naar de disco geweest:)! Die avond lag ik weer rond 4 uur in men bedje:)! Mijn verjaardag in Honduras was dus meer dan geslaagd :D ik heb goed kunnen feesten :p!
De Japanse die in men huis woont, heeft ondertussen een nieuwe familie in een “veiligere” plaats gekregen en gaat deze week dus weg.
Voilà dit was het voor deze keer.
Beso Lore
Men laatste schooldagje heb ik gehad :)! Nu wordt het een maandje, (nog meer) reizen, genieten en vrijwilligerswerk doen.
Ik ga nog steeds naar dat dovenschooltje en vind het echt tof om daar te gaan! Nu ik niet meer naar school ga, ga ik dus vanaf morgen in de voormiddag. En ook nog af en toe in de namiddag.
Ondertussen ben ik ook eens een weekendje met de Belgen naar La Ceiba geweest. Daar was het namelijk carnaval :D! Het was best leuk, al had ik van het beste carnaval van centraal Amerika wel wat meer verwacht. Ik moet zeggen dat Aalst Carnaval beter is^^ de stoet was vrij saai, pas het laatste uurtje kwamen de mooie dingen. Heel veel ambiance zat er niet in, de mensen die in de stoet gingen dansten nauwelijks en er was niet bij elke wagen muziek. Maar er waren wel enkele echt mooie dingen bij!
Ooh, en de president van Honduras was met helikopter toegekomen op het plein voor ons hotel^^ die heb ik dus bij deze ook eens gezien :p toen hij in de auto zat draaide hij zen raampje open en zei Hola tegen ons :p wij tevreden! Haha :D!
Na Ceiba zijn we doorgereisd naar Choluteca, de zuidkust, voor enkele daagjes. Het was een busreis van een tiental uurtjes.
Daar zijn we onze eerste dag het eilandje Isla El Tigre gaan bezoeken. Met een bootje naar het eilandje gegaan en daar besloten we naar het centrum van het eilandje te wandelen, genaamd Amapala. Het werd een wandelingetje van meer dan uur :)! Vanuit het centrum hebben we een motortaxi genomen naar Playa negra (zwart strand, vanwege het feit dat dit eiland vroeger een vulkaan was). Op Playa negra hebben we gegeten en wat gezwommen.Vanaf Playa Negra hadden we zicht op El Salvador :)! Nadien met motortaxi teruggekeerd naar de plaats waar we de boot moesten nemen.
De tweede dag gingen we naar San Marcos, want daar zou vlakbij een natuurpark zijn waar je whit face monkeys kunt zien, tijgers als je geluk hebt en mooie vlinders en vogels. Toen we de plaatselijke bevolking vroegen hoe we bij dit park konden geraken, bleek dat het nog eens 2 uur van San Marcos was en dat de weg er slecht bij lag vanwege de regens. Het was dus onhaalbaar om daar te geraken. Dus hebben we wat in San Marcos gewandeld en met een gids naar een punt gewandeld waar je uitzicht had over heel het stadje en waar restanten van de oorlog met El Salvador waren. Die avond zijn we gezellig op restaurant geweest :)!
Ik was terug thuis van Choluteca een dagje voor men verjaardag, ja, ondertussen is Lore 19 jaar geworden, en heeft ze haar verjaardag dus op zen Hondurees moeten vieren:). Men gastmama had een feestje georganiseerd, met typisch hondurees eten en natuurlijk pastel waar ik zoals de traditie hoort met men gezicht ingeduwd ben, gelukkig was het niet neig :p ik verwachtte het en had me dus snel kunnen wegtrekken^^ ik had dus maar een beetje taart in men gezicht :p het was best een gezellig feestje, ook omdat ik het feestje niet echt had verwacht :)!
Vrijdag na men verjaardag waren er enkele vrienden langsgekomen om me gelukkige verjaardag te wensen :)! Het was gezellig! Toen ze weg waren ben ik nog naar de disco gegaan want daar werd een modeshow gegeven. De modeshow was best grappis, zeker toen die spierbundels in hun onderbroek opkwamen. Echt erover die spieren, het was té :p! Daarna men zus nog geholpen achter de bar en gedanst natuurlijk :D rond 4 uur lag ik in men bedje.
En ik ben de zaterdag dan ook naar de Disco geweest – inderdaad 2 dagen op rij^^ - nog een feestjeeee gehouden! :D Heb me geamuseerd die avond! En Karen van de Belgen was dat weekend ook nog eens naar Comayagua afgekomen en dus ook mee naar de disco geweest:)! Die avond lag ik weer rond 4 uur in men bedje:)! Mijn verjaardag in Honduras was dus meer dan geslaagd :D ik heb goed kunnen feesten :p!
De Japanse die in men huis woont, heeft ondertussen een nieuwe familie in een “veiligere” plaats gekregen en gaat deze week dus weg.
Voilà dit was het voor deze keer.
Beso Lore
vrijdag 14 mei 2010
De tijd gaat veel te snel...
heej,
Toen ik terug was gekomen van Utila zei men gastmama plots: “Lore je laatste 2 maanden gaan nu in, van mij hoef je niet meer naar school en mag je je 2 maand bezighouden met reizen en vrijwilligerswerk.”
Ik vond dit persoonlijk een goed idee maar zou er me niet goed bij voelen tegenover men klasgenoten. Dus besloot ik het te combineren…
Ik ga nu werken in “casa ayuda”. Dat is een schooltje waar kindjes zitten die problemen hebben. Vooral doven, enkele mentaal gehandicapten, autisme en van enkele denk ik dat ze het syndroom van down hebben.
Ik ga er in de namiddag (maandag tot donderdag) heen van 2 tot 5. Maar dan zijn er slechts 12 kindjes – enkel doof – die er op internaat zitten. En in de namiddag houden ze hun bezig met brood bakken, schilderen, …
In de voormiddag – maar dan zit ik op school – was beter geweest want dan zijn er 50 kinderen en krijgen ze les. En leraren kunnen in dit schooltje best wat hulp gebruiken aangezien sommige kinderen aparte aandacht nodig hebben maar dat kunnen ze hier niet geven.
Daarom heb ik besloten om nu in mei in de namiddag te gaan en in juni zou ik het school laten voor wat het is en in de voormiddag gaan werken.
Ik leer ondertussen ook een beetje gebarentaal – er is namelijk geen andere manier om met de dove kindjes te communiceren – en dat vind ik echt zeer interessant! De kindjes zijn goede leraren :)!
Men dagen zijn nu dus goed gevuld, in de voormiddag naar school, en in de namiddag naar het schooltje, een aangezien het schooltje dicht bij het huis van men zus is, ga ik vaak nadien nog eens bij haar op bezoek :)!
Daar in dat schooltje heb ik ook een Chinese van Canada leren kennen. (ze is toen ze nog een kind was naar canada verhuisd, vandaar^^) Zij is hier nog maar een week, en als ik haar hoor is het precies of ik beleef men eerste weken terug :)! Ik help haar wat met het Spaans, want weet hoe lastig het is als je met niemand kan communiceren.
Naast dit alles ben ik ook eens met Saya en Kanako (2 japanners), Chachy en Nazareth (2 hondurese vriendinnen) en Hanna en louisa (2 Zweden) gaan zwemmen. Het was een gezellig dagje waarop we Saya’s (de Japanse die in men huis woont) verjaardag hebben gevierd. En zoals het hoort op een Hondurese verjaardag ging dit gepaard met pastel en piñata!:)
Ben ook nog eens naar disco geweest, met men nicht uit San Pedro :)! (Marjory en Lohendy men nichten uit San Pedro zijn nog eens voor enkele dagen hier in Comayagua geweest!) het was echt leuk! En als ik niet dans help ik men zus achter de bar :)! Altijd leuke avonden in den disco, maar vermoeiend aangezien ik meestal pas rond 4 uur – half 5 in men bedje lig :)!
Saya de japanse gaat waarschijnlijk niet meer in men familie blijven. Ze gaat veranderen van stad of zo iets. In de buurt van waar ze vrijwilligerswerk doet is onlangs een vermoord lijk gevonden. En sindsdien heeft ze heel veel schrik. Ik snap het niet goed, want dit zijn dingen die in heel Honduras gebeuren. En Comayagua – mijn stad – is over het algemeen vrij veilig. Nuja het is haar keuze.
Ook Flor leek even niet meer terug te komen. Er is namelijk een tante en neef van haar gestorven in een auto-ongeluk (hoe vaak je hier verhalen hoort over auto-ongelukken, het is ongelofelijk! Maarja als je hun rijstijl bekijkt verschiet ik er niet van^^) en 2 nichten zijn gewond geraakt. Daarom moest Flor naar de zuidkust – waar die mensen wonen – om voor die 2 nichten te zorgen. Dus waren ze aan het kijken voor Flor daar naar school te sturen (zodat ze samen met haar broers en zussen voor die nichten kan blijven zorgen), maar nu blijkt dat ze haar semester hier af moet doen, en blijft ze dus toch tot eind juni in men huisje…
Voilà, dit waren de verhalen uit Honduras voor deze keer.
Hasta la proxima y
Cuidate
Lore x
Toen ik terug was gekomen van Utila zei men gastmama plots: “Lore je laatste 2 maanden gaan nu in, van mij hoef je niet meer naar school en mag je je 2 maand bezighouden met reizen en vrijwilligerswerk.”
Ik vond dit persoonlijk een goed idee maar zou er me niet goed bij voelen tegenover men klasgenoten. Dus besloot ik het te combineren…
Ik ga nu werken in “casa ayuda”. Dat is een schooltje waar kindjes zitten die problemen hebben. Vooral doven, enkele mentaal gehandicapten, autisme en van enkele denk ik dat ze het syndroom van down hebben.
Ik ga er in de namiddag (maandag tot donderdag) heen van 2 tot 5. Maar dan zijn er slechts 12 kindjes – enkel doof – die er op internaat zitten. En in de namiddag houden ze hun bezig met brood bakken, schilderen, …
In de voormiddag – maar dan zit ik op school – was beter geweest want dan zijn er 50 kinderen en krijgen ze les. En leraren kunnen in dit schooltje best wat hulp gebruiken aangezien sommige kinderen aparte aandacht nodig hebben maar dat kunnen ze hier niet geven.
Daarom heb ik besloten om nu in mei in de namiddag te gaan en in juni zou ik het school laten voor wat het is en in de voormiddag gaan werken.
Ik leer ondertussen ook een beetje gebarentaal – er is namelijk geen andere manier om met de dove kindjes te communiceren – en dat vind ik echt zeer interessant! De kindjes zijn goede leraren :)!
Men dagen zijn nu dus goed gevuld, in de voormiddag naar school, en in de namiddag naar het schooltje, een aangezien het schooltje dicht bij het huis van men zus is, ga ik vaak nadien nog eens bij haar op bezoek :)!
Daar in dat schooltje heb ik ook een Chinese van Canada leren kennen. (ze is toen ze nog een kind was naar canada verhuisd, vandaar^^) Zij is hier nog maar een week, en als ik haar hoor is het precies of ik beleef men eerste weken terug :)! Ik help haar wat met het Spaans, want weet hoe lastig het is als je met niemand kan communiceren.
Naast dit alles ben ik ook eens met Saya en Kanako (2 japanners), Chachy en Nazareth (2 hondurese vriendinnen) en Hanna en louisa (2 Zweden) gaan zwemmen. Het was een gezellig dagje waarop we Saya’s (de Japanse die in men huis woont) verjaardag hebben gevierd. En zoals het hoort op een Hondurese verjaardag ging dit gepaard met pastel en piñata!:)
Ben ook nog eens naar disco geweest, met men nicht uit San Pedro :)! (Marjory en Lohendy men nichten uit San Pedro zijn nog eens voor enkele dagen hier in Comayagua geweest!) het was echt leuk! En als ik niet dans help ik men zus achter de bar :)! Altijd leuke avonden in den disco, maar vermoeiend aangezien ik meestal pas rond 4 uur – half 5 in men bedje lig :)!
Saya de japanse gaat waarschijnlijk niet meer in men familie blijven. Ze gaat veranderen van stad of zo iets. In de buurt van waar ze vrijwilligerswerk doet is onlangs een vermoord lijk gevonden. En sindsdien heeft ze heel veel schrik. Ik snap het niet goed, want dit zijn dingen die in heel Honduras gebeuren. En Comayagua – mijn stad – is over het algemeen vrij veilig. Nuja het is haar keuze.
Ook Flor leek even niet meer terug te komen. Er is namelijk een tante en neef van haar gestorven in een auto-ongeluk (hoe vaak je hier verhalen hoort over auto-ongelukken, het is ongelofelijk! Maarja als je hun rijstijl bekijkt verschiet ik er niet van^^) en 2 nichten zijn gewond geraakt. Daarom moest Flor naar de zuidkust – waar die mensen wonen – om voor die 2 nichten te zorgen. Dus waren ze aan het kijken voor Flor daar naar school te sturen (zodat ze samen met haar broers en zussen voor die nichten kan blijven zorgen), maar nu blijkt dat ze haar semester hier af moet doen, en blijft ze dus toch tot eind juni in men huisje…
Voilà, dit waren de verhalen uit Honduras voor deze keer.
Hasta la proxima y
Cuidate
Lore x
zaterdag 1 mei 2010
solo faltan dos meses
Hola,
Eventjes, heel eventjes was ik verdrietig, mama en Lise voor een tweede keer vaarwel te zeggen, maar opgeven staat niet meer in men woordenboek, dus ik besloot de gedachte uit men hoofd te zetten en men geweldige jaartje in Honduras door te zetten. En er nog goed van te genieten voor men laatste maandjes! :D
Ja, ik moest ook weer naar school nadat de zus en mama weg waren en daar had ik dus allesbehalve zin in:)! Maar bon, wat moet gedaan worden, moet gedaan worden niet waar… dus Lore ging nog steeds braaf (bijna) elke voormiddag naar het schooltje.
Er waren ook “examens” op de school en examens gaan hier in vele vakken over het laatste deel leerstof waar je nog geen toets van gehad hebt. Ik had echt niet veel zin om te leren maar heb toch telkens men “cursus” eens bekeken:). Al vielen sommige examens nog behoorlijk mee om te maken zonder echt veel geleerd te hebben:)!
En men medeleerlingen studeren veel hoor:p (lees het met sarcasme:p) hun banken, de muren en kleine briefjes zijn de perfecte materialen om hun leerstof op te pennen en op die manier te spieken^^
Daarnaast ben ik met enkele Belgen een weekje naar Utila geweest (ook één van de eilanden die voor de kust van Honduras liggen.). Dus bij deze heb ik ook dat eiland eens gezien :)! Het was een rustig, gezellig weekje waar ik nog eens van een zoveelste vakantiegevoel genoten heb!^^
Tijdens het opgaan met de ferry heb ik dolfijnen gezien! Plots sprongen naast onze boot dolfijnen op en die zijn eventjes blijven meegaan naast de boot :D!
Op Utila ben ik 3 keer gaan snorkelen en tijdens dit snorkelen heb ik veel mooie visjes, zeer grote vissen, prachtige koralen en een rog gezien :)! En 2 keer heb ik net een schildpad gemist :( dat was wel balen!^^
En we zijn ook op whale-sharken-jacht gegaan tijdens het snorkelen. Om te snorkelen gingen we namelijk met een duikersboot mee en ze waren dus aan het zoeken naar whale sharks om die eens te zien. Er mocht enkel gesnorkeld worden – dus ook de duikers zaten met hun snorkelgerief klaar – en we moesten wachten op het sein van de stuurman (die de wateren daar goed kent) om één voor één in het water te glijden en te kijken naar de haai. Maar helaas hebben enkel de 2 eersten die in het water gleden dit enorme beest kunnen aanschouwen (er was teveel gespetter waardoor de haai is weggaan…), waardoor Lore op haar honger bleef zitten.^^ Een haai zien is er dus jammer genoeg niet van gekomen.
Voor de rest ben ik ook eens gaan fietsen op Utila (na 8 maand zonder fiets voelde dit eerst wel wat onwennig aan, maar ik heb er van genoten en ik kan het nog steeds! :D), heb ik veel geluierd en gezwommen in de zee:p, hebben we bijna elke avond gekookt (1 keer zelfs een heerlijke barbecue!) en zijn we 2 keer uit eten geweest.
voilà, dat was het voor deze blog.
Hasta luego!
Beso lore x
Eventjes, heel eventjes was ik verdrietig, mama en Lise voor een tweede keer vaarwel te zeggen, maar opgeven staat niet meer in men woordenboek, dus ik besloot de gedachte uit men hoofd te zetten en men geweldige jaartje in Honduras door te zetten. En er nog goed van te genieten voor men laatste maandjes! :D
Ja, ik moest ook weer naar school nadat de zus en mama weg waren en daar had ik dus allesbehalve zin in:)! Maar bon, wat moet gedaan worden, moet gedaan worden niet waar… dus Lore ging nog steeds braaf (bijna) elke voormiddag naar het schooltje.
Er waren ook “examens” op de school en examens gaan hier in vele vakken over het laatste deel leerstof waar je nog geen toets van gehad hebt. Ik had echt niet veel zin om te leren maar heb toch telkens men “cursus” eens bekeken:). Al vielen sommige examens nog behoorlijk mee om te maken zonder echt veel geleerd te hebben:)!
En men medeleerlingen studeren veel hoor:p (lees het met sarcasme:p) hun banken, de muren en kleine briefjes zijn de perfecte materialen om hun leerstof op te pennen en op die manier te spieken^^
Daarnaast ben ik met enkele Belgen een weekje naar Utila geweest (ook één van de eilanden die voor de kust van Honduras liggen.). Dus bij deze heb ik ook dat eiland eens gezien :)! Het was een rustig, gezellig weekje waar ik nog eens van een zoveelste vakantiegevoel genoten heb!^^
Tijdens het opgaan met de ferry heb ik dolfijnen gezien! Plots sprongen naast onze boot dolfijnen op en die zijn eventjes blijven meegaan naast de boot :D!
Op Utila ben ik 3 keer gaan snorkelen en tijdens dit snorkelen heb ik veel mooie visjes, zeer grote vissen, prachtige koralen en een rog gezien :)! En 2 keer heb ik net een schildpad gemist :( dat was wel balen!^^
En we zijn ook op whale-sharken-jacht gegaan tijdens het snorkelen. Om te snorkelen gingen we namelijk met een duikersboot mee en ze waren dus aan het zoeken naar whale sharks om die eens te zien. Er mocht enkel gesnorkeld worden – dus ook de duikers zaten met hun snorkelgerief klaar – en we moesten wachten op het sein van de stuurman (die de wateren daar goed kent) om één voor één in het water te glijden en te kijken naar de haai. Maar helaas hebben enkel de 2 eersten die in het water gleden dit enorme beest kunnen aanschouwen (er was teveel gespetter waardoor de haai is weggaan…), waardoor Lore op haar honger bleef zitten.^^ Een haai zien is er dus jammer genoeg niet van gekomen.
Voor de rest ben ik ook eens gaan fietsen op Utila (na 8 maand zonder fiets voelde dit eerst wel wat onwennig aan, maar ik heb er van genoten en ik kan het nog steeds! :D), heb ik veel geluierd en gezwommen in de zee:p, hebben we bijna elke avond gekookt (1 keer zelfs een heerlijke barbecue!) en zijn we 2 keer uit eten geweest.
voilà, dat was het voor deze blog.
Hasta luego!
Beso lore x
zaterdag 10 april 2010
Solo faltan 3 meses
Hola!
Que tal en Belgica? Aqui todo cheque :).
Om te beginnen zal ik eens vertellen hoe het reisje met AFS naar La Ceiba is geweest. Het waren 4 leuke daagjes. We waren maar met 3 Belgen maar zo hebben we ook de Duitsers en Italianen wat beter leren kennen. Al in de bus met het opgaan zat de sfeer er in:)! Italiaanse en Duitse jongens Nederlandse woorden leren zorgt namelijk voor hilarische momenten en enorme lachbuien!^^
De tweede dag ben ik met de 2 andere Belgen in het hotel gebleven en in het garifuna dorpje Sambo Creek gaan wandelen en eten terwijl alle anderen naar cayos cuchinos gingen (wij Belgen hadden dat allemaal namelijk al eens gezien – zie blog roatan). ’s Avonds zijn we heerlijke Baleadas gaan eten in het park.
De volgende dag hebben we een wandeling gemaakt – beetje jungleachtig:p – naar een prachtig plaatsje waar we konden zwemmen en van de rotsen springen vlak bij een waterval :)! En ’s avonds was er dan het WWF “event” – laten we het een bijeenkomst van wat mensen noemen :p – in verband met de opwarming van de aarde.
Enja de dag nadien was het alweer tijd om terug huiswaarts te keren…
Toen ik terug kwam van het reisje was men nieuwe huisgenoot ook al aangekomen. Een nieuwe Japanse vrijwilligster, ze noemt saya.
Pasen is hier in mijn stad – Comayagua – een belangrijk feest. Anais (één van de Belgen) is dan voor enkele daagjes naar hier gekomen.
Donderdagavond is hier dé avond. We zijn toen ’s avonds naar het park gegaan. Eerst werd er een soort toneel opgevoerd van de terechtstelling van Jezus (men broer speelde Jezus, vond ik best wel grappig :p), later op de avond kwam er een processie door de straten, beetje vreemd allemaal voor ons, het leek allemaal wat op een sekte bij momenten :p! nuja, het geloof hier is nog veel sterker… Na deze processie (ongeveer 12u ‘s nachts) begon men dan de alfombra’s te maken (tapijten gemaakt met natuurlijke materialen). De bevolking van Comayagua werkt daar de hele nacht aan. Wij waren in de disco en gingen op tijd eens checken hoe de alfombra’s vorderden, maar tegen half 5 waren we volledig uitgeput en zijn we ons bedje ingekropen.
De volgende dag al om 10 uur opgestaan om de afgewerkte alfombra’s snel te gaan bekijken. Want er ging weer een processie passeren die over de alfombra’s wandelt waardoor ze dus allemaal vernietigt zijn.
Op het einde van dit weekje paasvakantie mocht ik de luchthaven dus nog eens een bezoekje brengen… het was geweldig mama en Lise terug te zien, vreemd, maar geweldig:)! (En nog geweldiger om Belgische chocolade te eten :p haha :D!) Ik ben met hen nog eens terug gegaan naar Roatan en naar de waterval Pulhapanzak. Zodat ze toch ook een beetje een idee hebben van hoe prachtig Honduras wel niet is:)! En ze hebben natuurlijk men huis en stad en familie eens gezien en hebben bij deze een ideetje van hoe ik hier geleefd heb en nog drie maand ga leven. Ik heb er van genoten.
Voilà, en morgen vertrekken zij naar huis en dat wil zeggen dat ik maandag men normale Hondurese leventje weer op pik en naar school ga.
cuidate.
Lore x
Que tal en Belgica? Aqui todo cheque :).
Om te beginnen zal ik eens vertellen hoe het reisje met AFS naar La Ceiba is geweest. Het waren 4 leuke daagjes. We waren maar met 3 Belgen maar zo hebben we ook de Duitsers en Italianen wat beter leren kennen. Al in de bus met het opgaan zat de sfeer er in:)! Italiaanse en Duitse jongens Nederlandse woorden leren zorgt namelijk voor hilarische momenten en enorme lachbuien!^^
De tweede dag ben ik met de 2 andere Belgen in het hotel gebleven en in het garifuna dorpje Sambo Creek gaan wandelen en eten terwijl alle anderen naar cayos cuchinos gingen (wij Belgen hadden dat allemaal namelijk al eens gezien – zie blog roatan). ’s Avonds zijn we heerlijke Baleadas gaan eten in het park.
De volgende dag hebben we een wandeling gemaakt – beetje jungleachtig:p – naar een prachtig plaatsje waar we konden zwemmen en van de rotsen springen vlak bij een waterval :)! En ’s avonds was er dan het WWF “event” – laten we het een bijeenkomst van wat mensen noemen :p – in verband met de opwarming van de aarde.
Enja de dag nadien was het alweer tijd om terug huiswaarts te keren…
Toen ik terug kwam van het reisje was men nieuwe huisgenoot ook al aangekomen. Een nieuwe Japanse vrijwilligster, ze noemt saya.
Pasen is hier in mijn stad – Comayagua – een belangrijk feest. Anais (één van de Belgen) is dan voor enkele daagjes naar hier gekomen.
Donderdagavond is hier dé avond. We zijn toen ’s avonds naar het park gegaan. Eerst werd er een soort toneel opgevoerd van de terechtstelling van Jezus (men broer speelde Jezus, vond ik best wel grappig :p), later op de avond kwam er een processie door de straten, beetje vreemd allemaal voor ons, het leek allemaal wat op een sekte bij momenten :p! nuja, het geloof hier is nog veel sterker… Na deze processie (ongeveer 12u ‘s nachts) begon men dan de alfombra’s te maken (tapijten gemaakt met natuurlijke materialen). De bevolking van Comayagua werkt daar de hele nacht aan. Wij waren in de disco en gingen op tijd eens checken hoe de alfombra’s vorderden, maar tegen half 5 waren we volledig uitgeput en zijn we ons bedje ingekropen.
De volgende dag al om 10 uur opgestaan om de afgewerkte alfombra’s snel te gaan bekijken. Want er ging weer een processie passeren die over de alfombra’s wandelt waardoor ze dus allemaal vernietigt zijn.
Op het einde van dit weekje paasvakantie mocht ik de luchthaven dus nog eens een bezoekje brengen… het was geweldig mama en Lise terug te zien, vreemd, maar geweldig:)! (En nog geweldiger om Belgische chocolade te eten :p haha :D!) Ik ben met hen nog eens terug gegaan naar Roatan en naar de waterval Pulhapanzak. Zodat ze toch ook een beetje een idee hebben van hoe prachtig Honduras wel niet is:)! En ze hebben natuurlijk men huis en stad en familie eens gezien en hebben bij deze een ideetje van hoe ik hier geleefd heb en nog drie maand ga leven. Ik heb er van genoten.
Voilà, en morgen vertrekken zij naar huis en dat wil zeggen dat ik maandag men normale Hondurese leventje weer op pik en naar school ga.
cuidate.
Lore x
dinsdag 23 maart 2010
siete meses en Honduras
Hola amigo’s!
Ik ben hier ondertussen al 7 maand !!! Geweldig toch? En die tijd die vliegt maar vooruit.
Al heb ik het voor de moment beetje moeilijk, want gisteren – 22 maart – is Akiko teruggekeerd naar Japan, ik ben dus niet naar school geweest maar naar de luchthaven om haar te gaan uitzwaaien. Het afscheid nemen viel me zwaar, en ging toch gepaard met vele traantjes. Nuja afscheid nemen is nooit leuk zeker? Ik hou er alleszins niet van:)!
Als afscheid hebben we eens een zondag een soort afscheidsfeestje gehad met de hele familie. Mama Edith had typisch Hondurees eten gemaakt en de familie is dan komen eten :)! Akiko heeft ook nog een laatste keer curry gemaakt voor ons en… Ik ben ook nog een laatste keer met haar naar de disco geweest, samen met Flor, Shu en nog andere vrienden. Het was weer een geslaagd avondje natuurlijk:p!
Daarnaast ben ik ook eens een namiddag met enkele vriendinnen naar oude mijnen geweest. Waar de Spanjaarden vroeger het goud inden. Het was best wijs. Het was er wel pikkedonker maar gelukkig bestaan er zaklampen:D! Je had zo af en toe van die gaten naar boven en langs één van die gaten zijn we naar boven geklommen om dan verder te wandelen en uiteindelijk bij een kleine smalle opening te komen waar we door moesten kruipen voor uit de mijnen te geraken:)! Gewoon terug keren was te simpel é :p!
Ben ook nog eens een dagje met enkele Belgjes naar Tegucigalpa geweest:)! Gezellig een namiddag shoppen!
Maar ben ook nog eens een andere dag naar Tegucigalpa moeten gaan in verband voor men visum… Ja, we zijn hier dus illegaal voor de moment en nu begint AFS er eens werk van te maken^^! Maar bon, ik ben dan toch eens een illegaal geweest, kan niet iedereen zeggen hé:p!
Voor de rest is er niet veel speciaals gebeurd. Ik ben gewoon braafjes naar school geweest en jullie weten ondertussen ook al hoe het er daar aan toe gaat. In school gaat alles dus gewoon zen normale gangetje:)!
En overmorgen vertrek ik met AFS naar La Ceiba tot zondag. Verhalen hiervan hoor je volgende keer.
Daarna is het hier Semana Santa (een weekje paasvakantie, mijn stad Comayagua is bekend vanwege de paasvieringen dus ik ben benieuwd) en op het einde van dit weekje… mag ik voor leuke dingen naar de luchthaven want ik mag men zusje en mama in Honduras verwelkomen:D!
Voilà dat was het voor deze keer! Solo faltan 3 meses…
Adios y hasta la proxima!
Lore x
Ik ben hier ondertussen al 7 maand !!! Geweldig toch? En die tijd die vliegt maar vooruit.
Al heb ik het voor de moment beetje moeilijk, want gisteren – 22 maart – is Akiko teruggekeerd naar Japan, ik ben dus niet naar school geweest maar naar de luchthaven om haar te gaan uitzwaaien. Het afscheid nemen viel me zwaar, en ging toch gepaard met vele traantjes. Nuja afscheid nemen is nooit leuk zeker? Ik hou er alleszins niet van:)!
Als afscheid hebben we eens een zondag een soort afscheidsfeestje gehad met de hele familie. Mama Edith had typisch Hondurees eten gemaakt en de familie is dan komen eten :)! Akiko heeft ook nog een laatste keer curry gemaakt voor ons en… Ik ben ook nog een laatste keer met haar naar de disco geweest, samen met Flor, Shu en nog andere vrienden. Het was weer een geslaagd avondje natuurlijk:p!
Daarnaast ben ik ook eens een namiddag met enkele vriendinnen naar oude mijnen geweest. Waar de Spanjaarden vroeger het goud inden. Het was best wijs. Het was er wel pikkedonker maar gelukkig bestaan er zaklampen:D! Je had zo af en toe van die gaten naar boven en langs één van die gaten zijn we naar boven geklommen om dan verder te wandelen en uiteindelijk bij een kleine smalle opening te komen waar we door moesten kruipen voor uit de mijnen te geraken:)! Gewoon terug keren was te simpel é :p!
Ben ook nog eens een dagje met enkele Belgjes naar Tegucigalpa geweest:)! Gezellig een namiddag shoppen!
Maar ben ook nog eens een andere dag naar Tegucigalpa moeten gaan in verband voor men visum… Ja, we zijn hier dus illegaal voor de moment en nu begint AFS er eens werk van te maken^^! Maar bon, ik ben dan toch eens een illegaal geweest, kan niet iedereen zeggen hé:p!
Voor de rest is er niet veel speciaals gebeurd. Ik ben gewoon braafjes naar school geweest en jullie weten ondertussen ook al hoe het er daar aan toe gaat. In school gaat alles dus gewoon zen normale gangetje:)!
En overmorgen vertrek ik met AFS naar La Ceiba tot zondag. Verhalen hiervan hoor je volgende keer.
Daarna is het hier Semana Santa (een weekje paasvakantie, mijn stad Comayagua is bekend vanwege de paasvieringen dus ik ben benieuwd) en op het einde van dit weekje… mag ik voor leuke dingen naar de luchthaven want ik mag men zusje en mama in Honduras verwelkomen:D!
Voilà dat was het voor deze keer! Solo faltan 3 meses…
Adios y hasta la proxima!
Lore x
maandag 1 maart 2010
viaja con las Belgas
Heej heej heej!
Roatan was geweldig! Het is echt een paradijs en ik heb er dan ook ontzettend van genoten. Hier volgt even een verslag van het weekje:)! (ik waarschuw al dat het deze keer een iets langer blogje wordt, maar alles wat ik heb beleefd was echt de moeite waard!)
Vrijdag (19 februari) ben ik al opgegaan naar San Pedro om daar te overnachten bij Silke (andere Belgische). Zodat we zaterdag gezamenlijk naar La Ceiba konden gaan waar ook andere Belgen waren om de ferry naar het eiland Roatan te nemen.
Toen we aankwamen op Roatan wachtte een busje van het hotel ons op en zijn we meteen naar daar gereden. Nadat we ons een beetje geïnstalleerd hadden zijn we het nachtleven een beetje gaan verkennen. Eerst op het gemakje iets gegeten en een cocktailtje gedronken en nadien gaan feesten om de verjaardag van Ellen (één van de Belgen) te vieren.
Zondag hebben we in de voormiddag wat gerelaxt in het zwembad van het hotel. Het zwembad had uitzicht op de zee! In de namiddag zijn we gaan snorkelen en kajakken. Tijdens het snorkelen veel mooie visjes en koraal gezien en ook een oud duikbootje dat op de zeebodem lag:). ’s Avonds weer gezellig iets gaan eten en daarna zijn ik en 2 anderen nog wat op het strand naar de sterren gaan kijken. En plots zagen we een lange lichtstraal door de lucht suizen en we dachten dat het een meteoor was, maar later bleek het dan om een space shuttel te gaan^^
Maandag was een fantastisch dagje met veel onvergetelijke dingen. Om te beginnen zijn we naar een canopy park geweest en hebben we een parcours van 13 kabels afgelegd. We zijn ook eens als superwoman een kabel afgegaan^^ dan hing je op je buik met je benen rond één van de begeleiders:). Echt zalig! Nadien zijn we een park gaan bezoeken waar we papegaaien, apen en iguanas (leguanen in het Nederlands) zagen. De papegaai hebben we op onze schouder gehad en ook de aapjes hebben we vastgehad! Die aapjes waren echt ontzettend schattig :)! Daarna hebben we een duikje genomen in het zwembad van het park en iets gegeten om vervolgens met een busje en bootje naar de dolfijnen te gaan! Dat was onvergetelijk! We moesten met ons 7 (het groepje Belgen) schouder tegen schouder gaan staan en dan passeerde de dolfijn langs ons en mochten we hem aaien! Zo zacht, helemaal niet slijmerig ofzo zoals ik verwachtte :p haha :D We hebben ook allemaal een kusje gekregen van de dolfijn:)! Daarna mochten we hem nog wat aaien en deed Alita (zo noemde onze dolfijn, die zwanger was!) nog enkele kunstjes voor ons! ’s Avonds hebben we een prachtige zonsondergang gehad en zijn we nog wat gaan zwemmen in de zee. En later op de avond hebben we ons gezellig op het strand gezet met een flesje drank en chipjes! Een dag die ik nooit vergeet dus:)!
Dinsdag zijn we in de voormiddag wat souvenir winkeltjes gaan doen. En in de namiddag zijn we met de watertaxi naar het meest toeristische strand van Roatan geweest. Het was een zeer mooi strand! In de late namiddag hebben we de watertaxi gelaten voor wat het was en hebben we teruggewandeld langs het strand en ondertussen ook een beetje van de zonsondergang genoten:). ’s Avonds zijn we pizza gaan eten en iets gaan drinken:)!
Woensdag zijn we in de voormiddag gaan zwemmen en nog een beetje gaan snorkelen. In de namiddag hebben we een tour rond het eiland gemaakt. Het eiland is zo’n 50 km lang. We hebben toen een iguana park bezocht (honderden leguanen bij elkaar!). Nadien zijn we met een bootje door een mangrove gevaren en langs een soort paaldorpje. Later zijn we nog naar een strandje geweest, waar we genoten hebben van een heerlijk ijsje. ’s Avonds waren we genoodzaakt op de kamer iets te drinken en wat te babbelen vanwege het stormweer buiten.
Donderdag ben ik en 2 anderen gaan duiken in de voormiddag. We kregen eerst een filmpje te zien als voorbereiding. Nadien kregen we ons materiaal: een duikpak, duikbril, zwemvliezen, gewichtjes om ons te verzwaren en een duikfles (da weegt!:p). Eerst gingen we het water in waar we min of meer konden staan om de basis te oefen. En later zijn we dieper gegaan. Prachtige koralen en vissen maakten het tot een onvergetelijke ervaring. Ik had wel een beetje last van mijn oren… ’s Avonds weer gezellig gaan eten in een visrestaurantje en later uitgegaan voor de verjaardag van Julie te vieren. Eerst eventjes in een karaoké bar geweest, en we hebben natuurlijk een liedje gezongen^^ en nadien gaan feesten in een andere bar ^^
En ten slotte vrijdag hebben we de ferry teruggenomen naar la Ceiba. Maar naar huis gingen we nog niet :p! We zijn naar cayos cuchinos geweest (een eilandengroep met veel kleine eilandjes en 2 grotere). We zijn er met een bootje naartoe geweest. We zaten allemaal met een ei in ons broek in dat bootje want de zee was vrij wild waardoor we over de golven letterlijk vlogen en neerplensden en heel hard wiebelden bij momenten. Toen we een toertje maakten naar enkele andere eilandjes, om te gaan snorkelen (ik heb een inktvis gezien!) en te gaan kijken naar een schooltje op één van de grotere eilanden, viel onze motor ook eens stil^^ er is dus een ander bootje moeten komen om ons op sleeptouw te nemen^^ haha:D Op één van de eilanden wonen garifunas (een oude bevolkinsgroep) en we zijn daar in strooien./ houten hutjes blijven overnachten. Echt een geweldige belevenis. Zo een eilandje van 200 meter lang waar men met 30 gezinnen woont. We werden er goed ontvangen en ’s avonds hebben ze zelfs de tamtams boven gehaald en beginnen dansen! Geweldig!
Maar zoals gezegd aan alle mooie liedjes komt een eind, en dus ook aan dit fantastische weekje kwam er een eind want zaterdag was dan de lange weg terug naar huis…
En dan… is er morgen (maandag) het school terug:D! En moet ik terug uit die vakantiestemming geraken natuurlijk^^
Maar het was het mooiste weekje uit men leven!
I had the time of my life!
Besito
Lore x
Roatan was geweldig! Het is echt een paradijs en ik heb er dan ook ontzettend van genoten. Hier volgt even een verslag van het weekje:)! (ik waarschuw al dat het deze keer een iets langer blogje wordt, maar alles wat ik heb beleefd was echt de moeite waard!)
Vrijdag (19 februari) ben ik al opgegaan naar San Pedro om daar te overnachten bij Silke (andere Belgische). Zodat we zaterdag gezamenlijk naar La Ceiba konden gaan waar ook andere Belgen waren om de ferry naar het eiland Roatan te nemen.
Toen we aankwamen op Roatan wachtte een busje van het hotel ons op en zijn we meteen naar daar gereden. Nadat we ons een beetje geïnstalleerd hadden zijn we het nachtleven een beetje gaan verkennen. Eerst op het gemakje iets gegeten en een cocktailtje gedronken en nadien gaan feesten om de verjaardag van Ellen (één van de Belgen) te vieren.
Zondag hebben we in de voormiddag wat gerelaxt in het zwembad van het hotel. Het zwembad had uitzicht op de zee! In de namiddag zijn we gaan snorkelen en kajakken. Tijdens het snorkelen veel mooie visjes en koraal gezien en ook een oud duikbootje dat op de zeebodem lag:). ’s Avonds weer gezellig iets gaan eten en daarna zijn ik en 2 anderen nog wat op het strand naar de sterren gaan kijken. En plots zagen we een lange lichtstraal door de lucht suizen en we dachten dat het een meteoor was, maar later bleek het dan om een space shuttel te gaan^^
Maandag was een fantastisch dagje met veel onvergetelijke dingen. Om te beginnen zijn we naar een canopy park geweest en hebben we een parcours van 13 kabels afgelegd. We zijn ook eens als superwoman een kabel afgegaan^^ dan hing je op je buik met je benen rond één van de begeleiders:). Echt zalig! Nadien zijn we een park gaan bezoeken waar we papegaaien, apen en iguanas (leguanen in het Nederlands) zagen. De papegaai hebben we op onze schouder gehad en ook de aapjes hebben we vastgehad! Die aapjes waren echt ontzettend schattig :)! Daarna hebben we een duikje genomen in het zwembad van het park en iets gegeten om vervolgens met een busje en bootje naar de dolfijnen te gaan! Dat was onvergetelijk! We moesten met ons 7 (het groepje Belgen) schouder tegen schouder gaan staan en dan passeerde de dolfijn langs ons en mochten we hem aaien! Zo zacht, helemaal niet slijmerig ofzo zoals ik verwachtte :p haha :D We hebben ook allemaal een kusje gekregen van de dolfijn:)! Daarna mochten we hem nog wat aaien en deed Alita (zo noemde onze dolfijn, die zwanger was!) nog enkele kunstjes voor ons! ’s Avonds hebben we een prachtige zonsondergang gehad en zijn we nog wat gaan zwemmen in de zee. En later op de avond hebben we ons gezellig op het strand gezet met een flesje drank en chipjes! Een dag die ik nooit vergeet dus:)!
Dinsdag zijn we in de voormiddag wat souvenir winkeltjes gaan doen. En in de namiddag zijn we met de watertaxi naar het meest toeristische strand van Roatan geweest. Het was een zeer mooi strand! In de late namiddag hebben we de watertaxi gelaten voor wat het was en hebben we teruggewandeld langs het strand en ondertussen ook een beetje van de zonsondergang genoten:). ’s Avonds zijn we pizza gaan eten en iets gaan drinken:)!
Woensdag zijn we in de voormiddag gaan zwemmen en nog een beetje gaan snorkelen. In de namiddag hebben we een tour rond het eiland gemaakt. Het eiland is zo’n 50 km lang. We hebben toen een iguana park bezocht (honderden leguanen bij elkaar!). Nadien zijn we met een bootje door een mangrove gevaren en langs een soort paaldorpje. Later zijn we nog naar een strandje geweest, waar we genoten hebben van een heerlijk ijsje. ’s Avonds waren we genoodzaakt op de kamer iets te drinken en wat te babbelen vanwege het stormweer buiten.
Donderdag ben ik en 2 anderen gaan duiken in de voormiddag. We kregen eerst een filmpje te zien als voorbereiding. Nadien kregen we ons materiaal: een duikpak, duikbril, zwemvliezen, gewichtjes om ons te verzwaren en een duikfles (da weegt!:p). Eerst gingen we het water in waar we min of meer konden staan om de basis te oefen. En later zijn we dieper gegaan. Prachtige koralen en vissen maakten het tot een onvergetelijke ervaring. Ik had wel een beetje last van mijn oren… ’s Avonds weer gezellig gaan eten in een visrestaurantje en later uitgegaan voor de verjaardag van Julie te vieren. Eerst eventjes in een karaoké bar geweest, en we hebben natuurlijk een liedje gezongen^^ en nadien gaan feesten in een andere bar ^^
En ten slotte vrijdag hebben we de ferry teruggenomen naar la Ceiba. Maar naar huis gingen we nog niet :p! We zijn naar cayos cuchinos geweest (een eilandengroep met veel kleine eilandjes en 2 grotere). We zijn er met een bootje naartoe geweest. We zaten allemaal met een ei in ons broek in dat bootje want de zee was vrij wild waardoor we over de golven letterlijk vlogen en neerplensden en heel hard wiebelden bij momenten. Toen we een toertje maakten naar enkele andere eilandjes, om te gaan snorkelen (ik heb een inktvis gezien!) en te gaan kijken naar een schooltje op één van de grotere eilanden, viel onze motor ook eens stil^^ er is dus een ander bootje moeten komen om ons op sleeptouw te nemen^^ haha:D Op één van de eilanden wonen garifunas (een oude bevolkinsgroep) en we zijn daar in strooien./ houten hutjes blijven overnachten. Echt een geweldige belevenis. Zo een eilandje van 200 meter lang waar men met 30 gezinnen woont. We werden er goed ontvangen en ’s avonds hebben ze zelfs de tamtams boven gehaald en beginnen dansen! Geweldig!
Maar zoals gezegd aan alle mooie liedjes komt een eind, en dus ook aan dit fantastische weekje kwam er een eind want zaterdag was dan de lange weg terug naar huis…
En dan… is er morgen (maandag) het school terug:D! En moet ik terug uit die vakantiestemming geraken natuurlijk^^
Maar het was het mooiste weekje uit men leven!
I had the time of my life!
Besito
Lore x
donderdag 18 februari 2010
más o menos un medio año en Honduras
Hola amigos!
Ik ben hier ondertussen al bijna een half jaar en heb er bij deze ook men eerste schooldagen van het nieuwe schooljaar opzitten…
Men eerste dagje was ik best zenuwachtig, ik wist niet goed wat te verwachten en het terug vroege opstaan viel me ook wel zwaar:)! (om 7 uur begint men school namelijk, maar het is gelukkig gedaan om 12uur, zodat ik men namiddag nog steeds heb) De dag begon in de grote sportzaal met alle leerlingen van de school tezamen. Het eerste wat men deed om het nieuwe schooljaar in te leiden was (hand op de borst en) het volkslied zingen! Nadien volgden enkele gebeden en daarna enkele speeches en de voorstelling van de leraren. Toen ik bijna in slaap lag mochten we dan eindelijk naar onze klas gaan:p! Veel les hadden we nog niet omdat al op deze eerste dag veel leraren het lieten afweten^^
De volgende dagen ben ik steeds braafjes naar school geweest… uren dat er geen leraar is, is nog steeds zeer normaal en enkele dagen dat ik vroeger naar huis ga vanwege geen leraar het/de laatste uur/uren ook. Maar ik ga vrij graag :)! Ik versta zo goed als alles wat de leraren daar staan te vertellen én ik kan meestal volgen als men dicteert:D! Ook in groepswerkjes ben ik niet meer degene die gewoon kopieert maar helpt met het oplossen:D! Dit alles maakt dat ik me zoveel beter voel in de klas! Men ziet me niet meer helemaal als die vreemde, maar als een gewone leerling, want ook de leraren pikken me er tegenwoordig wel eens uit als ze een vraag stellen:). Heel anders dan in september en oktober dus^^
Ooh, en ik maak ook men huiswerk steeds braaf^^ wat toch soms nog niet echt simpel is, als je in Spaans een analyse moet maken of zoiets:). Want meestal kan ik de woorden wel spreken, maar ik weet niet altijd hoe ik ze correct schrijf:p! En van die woorden dat je nooit gebruikt in spreektaal versta ik ook niet altijd:p! Maar meestal lukt het me wel om alles tot een redelijk deftig einde te brengen:).
Daarnaast ben ik tevreden met men nieuwe klas:)! Ze zijn allemaal ontzettend vriendelijk. Men klas is ook kleiner (vorig schooljaar zat ik in een klas met zo’n 40 leerlingen nu is het de helft, naar mijn mening is het beter want er is echt wel meer discipline^^). En men nieuwe richting is ook interessanter. Men richting is “promocion sociales” en de vakken gaan vooral over Honduras zelf en de problemen die het land kent. In het tweede trimester doet men sociaal werk maar dan ben ik er jammer genoeg niet meer…
Naast naar school gaan ben ik ook eens voor enkele Hondurezen sushi gaan maken met de japanners van Comayagua (en natuurlijk ook een beetje gegeten), ben ik met enkele klasgenootjes elotes (maïskolven, typisch eten van hier) gaan eten, ga ik nog steeds naar de buikdanslessen en heb ik nog eens een daguitstapje gemaakt.
Het uistapje was met Akiko, mama Edith, Raffa en Wendy:)! We zijn nog eens naar Pulhapanzak (de waterval - ja ik krijg er maar niet genoeg van om door een waterval te gaan ploeteren^^) en los Naranjos ( een natuurpark dat ik men eerste weekend hier al gezien heb) geweest. Het was een soort afscheidstripje voor Akiko, want ze had dit allemaal nog niet gezien en vertrekt binnen een maand (tot groot verdriet van Lore:)) Het was een gezellig dagje, ik heb er echt van genoten! Ook deze keer ben ik naar de grotjes achter de waterval geweest (samen met Akiko en we hebben ons namen in het kleine donkere grotje gegraveerd met ons nagels :p, dat gaat want die stenen zijn wat papperig vanwege het water^^ haha :D). Het blijft toch een ervaring hoor:D! en deze keer was er zelfs nog een extraatje^^ van enkele rotsen springen :D! Geweldig!
Ziezo, dit was het voor deze keer, dit weekend vertrek ik dan eindelijk naar Roatan voor het langverwachte reisje met de Belgen:)! Dat wordt dus een weekje (met toestemming weliswaar!) spijbelen^^ Deze – ongetwijfeld – geweldige verhalen horen jullie in de volgende editie:)!
Saludos
Lore x
Ik ben hier ondertussen al bijna een half jaar en heb er bij deze ook men eerste schooldagen van het nieuwe schooljaar opzitten…
Men eerste dagje was ik best zenuwachtig, ik wist niet goed wat te verwachten en het terug vroege opstaan viel me ook wel zwaar:)! (om 7 uur begint men school namelijk, maar het is gelukkig gedaan om 12uur, zodat ik men namiddag nog steeds heb) De dag begon in de grote sportzaal met alle leerlingen van de school tezamen. Het eerste wat men deed om het nieuwe schooljaar in te leiden was (hand op de borst en) het volkslied zingen! Nadien volgden enkele gebeden en daarna enkele speeches en de voorstelling van de leraren. Toen ik bijna in slaap lag mochten we dan eindelijk naar onze klas gaan:p! Veel les hadden we nog niet omdat al op deze eerste dag veel leraren het lieten afweten^^
De volgende dagen ben ik steeds braafjes naar school geweest… uren dat er geen leraar is, is nog steeds zeer normaal en enkele dagen dat ik vroeger naar huis ga vanwege geen leraar het/de laatste uur/uren ook. Maar ik ga vrij graag :)! Ik versta zo goed als alles wat de leraren daar staan te vertellen én ik kan meestal volgen als men dicteert:D! Ook in groepswerkjes ben ik niet meer degene die gewoon kopieert maar helpt met het oplossen:D! Dit alles maakt dat ik me zoveel beter voel in de klas! Men ziet me niet meer helemaal als die vreemde, maar als een gewone leerling, want ook de leraren pikken me er tegenwoordig wel eens uit als ze een vraag stellen:). Heel anders dan in september en oktober dus^^
Ooh, en ik maak ook men huiswerk steeds braaf^^ wat toch soms nog niet echt simpel is, als je in Spaans een analyse moet maken of zoiets:). Want meestal kan ik de woorden wel spreken, maar ik weet niet altijd hoe ik ze correct schrijf:p! En van die woorden dat je nooit gebruikt in spreektaal versta ik ook niet altijd:p! Maar meestal lukt het me wel om alles tot een redelijk deftig einde te brengen:).
Daarnaast ben ik tevreden met men nieuwe klas:)! Ze zijn allemaal ontzettend vriendelijk. Men klas is ook kleiner (vorig schooljaar zat ik in een klas met zo’n 40 leerlingen nu is het de helft, naar mijn mening is het beter want er is echt wel meer discipline^^). En men nieuwe richting is ook interessanter. Men richting is “promocion sociales” en de vakken gaan vooral over Honduras zelf en de problemen die het land kent. In het tweede trimester doet men sociaal werk maar dan ben ik er jammer genoeg niet meer…
Naast naar school gaan ben ik ook eens voor enkele Hondurezen sushi gaan maken met de japanners van Comayagua (en natuurlijk ook een beetje gegeten), ben ik met enkele klasgenootjes elotes (maïskolven, typisch eten van hier) gaan eten, ga ik nog steeds naar de buikdanslessen en heb ik nog eens een daguitstapje gemaakt.
Het uistapje was met Akiko, mama Edith, Raffa en Wendy:)! We zijn nog eens naar Pulhapanzak (de waterval - ja ik krijg er maar niet genoeg van om door een waterval te gaan ploeteren^^) en los Naranjos ( een natuurpark dat ik men eerste weekend hier al gezien heb) geweest. Het was een soort afscheidstripje voor Akiko, want ze had dit allemaal nog niet gezien en vertrekt binnen een maand (tot groot verdriet van Lore:)) Het was een gezellig dagje, ik heb er echt van genoten! Ook deze keer ben ik naar de grotjes achter de waterval geweest (samen met Akiko en we hebben ons namen in het kleine donkere grotje gegraveerd met ons nagels :p, dat gaat want die stenen zijn wat papperig vanwege het water^^ haha :D). Het blijft toch een ervaring hoor:D! en deze keer was er zelfs nog een extraatje^^ van enkele rotsen springen :D! Geweldig!
Ziezo, dit was het voor deze keer, dit weekend vertrek ik dan eindelijk naar Roatan voor het langverwachte reisje met de Belgen:)! Dat wordt dus een weekje (met toestemming weliswaar!) spijbelen^^ Deze – ongetwijfeld – geweldige verhalen horen jullie in de volgende editie:)!
Saludos
Lore x
vrijdag 5 februari 2010
trabajo voluntario
Hola,
Hier zijn we nog eens met een nieuw blogje:) ik vind dat eigenlijk wel leuk dat bloggen! Voor mij is het ook wat een dagboek voor als ik (ooit:p) terugben geworden:).
Maandag 25 januari was dan men eerste “werkdag”. We (ik en Akiko) hebben geholpen met bedden opmaken, de nagels knippen van de oude mensjes, de kindjes helpen met eten en gewoon ons wat beziggehouden met de kindjes. De zusters - het zijn nonnen/missionarissen, volgelingen van moeder Theresa, of hoe zeg je dat? - vertelden dat het werk (zoals kuisen, bedden opmaken, was ophangen, tortillas maken…) meestal voor de voormiddag is (vanaf 8 uur tot half 12 normaal) en in de namiddag (van 3uur tot 5 ) houden ze zich meer met de kindjes bezig of babbelen met de ouderen. De overige uren zijn de zusters meestal in hun eigen plaats (ernaast) en valt er dus niet veel te doen want ook de oudjes en kindjes rusten dan meestal.
Dinsdag en woensdag ben ik dus ook in de voormiddag gaan “werken”. Donderdag was het rustdag, dus dan moet ik niet gaan en vrijdag kon ik niet want ik moest me gaan inschrijven in het school (ik ben van richting veranderd, dus zal ook in een nieuwe klas zitten, ik ben dus benieuwd :p).
Zondag was de doop van men broers kindje. Dopen wordt gedaan na een gewone mis en met allemaal verschillende kindjes en jongeren tegelijk die ook die dag gedoopt worden. Het doopritueel is voor de rest te vergelijken met het onze. Die dag hadden Akiko en ik samen Japanse curry gemaakt voor de gelegenheid.
De week nadien ben ik maandag, dinsdag, woensdag en vrijdag weer in de voormiddag gaan werken. Ik heb dus zo’n twee weekjes gewerkt ginder en als ik tijd heb zal ik er de volgende weken af en toe in de namiddag nog eens langsgaan, want men vakantie zit er op! (want na het weekend, maandag 8 februari - begint men school namelijk weer…)
Daarnaast ben ik eens een avond met Akiko en mama Edith naar de voorstelling van het nieuwe bestuur van Comayagua geweest. Beetje een sjieke bedoening, maar het was leuk om zien! Er was lekker typisch Hondurees eten, wijn, en tal van optredens zoals de folklore dansen van Honduras, steltenlopers, trommelaars, zangers,… enja de saaie – ellenlange – speech van de (soort) burgemeester van Comayagua nam ik er dan maar zonder problemen bij :).
Ik ga ook zo goed als elke namiddag naar de buikdanslessen van Akiko:p het is dansen op Arabische muziek^^ het is wel moeilijk :p maar ik heb er plezier in^^ (meestal heb ik eerst een half uur privé les, aangezien de Hondurezen nooit op tijd komen:p)
Ik ben ook 2 keer naar de disco geweest. De eerste keer met Akiko, Shu (ook japanner) en twee hondurese vrienden van hun:)! Het was een geslaagde avond! En de tweede keer met enkel Akiko en Shu, enja ook dat was een feestje:)! Met Akiko en Shu ben ik de disco’s in Comayagua eens aan het afgaan!^^ Ik amuseer me echt met Akiko, ze is hier een beetje als een oudere zus voor mij:)! Ik kan ondertussen ook al enkele woordjes Japans :p haha :D!
Er is ook eens een avond enkele hondurese vrienden van Akiko komen eten. Dus hadden Akiko en ik nog eens Japanse Curry gemaakt. Was een gezellig avondje!
Ooh en we hebben ook eens een dagje Japanse cream stew gemaakt. Het Japans eten bevalt me wel :p!
Voor de moment logeren er 5 japanners in ons huis:p.
Ooh, en Flor is ook teruggekomen en begint op dezelfde dag als mij terug met school:).
Voilà, dat was het voor deze keer!
Beso,
Lore x
Hier zijn we nog eens met een nieuw blogje:) ik vind dat eigenlijk wel leuk dat bloggen! Voor mij is het ook wat een dagboek voor als ik (ooit:p) terugben geworden:).
Maandag 25 januari was dan men eerste “werkdag”. We (ik en Akiko) hebben geholpen met bedden opmaken, de nagels knippen van de oude mensjes, de kindjes helpen met eten en gewoon ons wat beziggehouden met de kindjes. De zusters - het zijn nonnen/missionarissen, volgelingen van moeder Theresa, of hoe zeg je dat? - vertelden dat het werk (zoals kuisen, bedden opmaken, was ophangen, tortillas maken…) meestal voor de voormiddag is (vanaf 8 uur tot half 12 normaal) en in de namiddag (van 3uur tot 5 ) houden ze zich meer met de kindjes bezig of babbelen met de ouderen. De overige uren zijn de zusters meestal in hun eigen plaats (ernaast) en valt er dus niet veel te doen want ook de oudjes en kindjes rusten dan meestal.
Dinsdag en woensdag ben ik dus ook in de voormiddag gaan “werken”. Donderdag was het rustdag, dus dan moet ik niet gaan en vrijdag kon ik niet want ik moest me gaan inschrijven in het school (ik ben van richting veranderd, dus zal ook in een nieuwe klas zitten, ik ben dus benieuwd :p).
Zondag was de doop van men broers kindje. Dopen wordt gedaan na een gewone mis en met allemaal verschillende kindjes en jongeren tegelijk die ook die dag gedoopt worden. Het doopritueel is voor de rest te vergelijken met het onze. Die dag hadden Akiko en ik samen Japanse curry gemaakt voor de gelegenheid.
De week nadien ben ik maandag, dinsdag, woensdag en vrijdag weer in de voormiddag gaan werken. Ik heb dus zo’n twee weekjes gewerkt ginder en als ik tijd heb zal ik er de volgende weken af en toe in de namiddag nog eens langsgaan, want men vakantie zit er op! (want na het weekend, maandag 8 februari - begint men school namelijk weer…)
Daarnaast ben ik eens een avond met Akiko en mama Edith naar de voorstelling van het nieuwe bestuur van Comayagua geweest. Beetje een sjieke bedoening, maar het was leuk om zien! Er was lekker typisch Hondurees eten, wijn, en tal van optredens zoals de folklore dansen van Honduras, steltenlopers, trommelaars, zangers,… enja de saaie – ellenlange – speech van de (soort) burgemeester van Comayagua nam ik er dan maar zonder problemen bij :).
Ik ga ook zo goed als elke namiddag naar de buikdanslessen van Akiko:p het is dansen op Arabische muziek^^ het is wel moeilijk :p maar ik heb er plezier in^^ (meestal heb ik eerst een half uur privé les, aangezien de Hondurezen nooit op tijd komen:p)
Ik ben ook 2 keer naar de disco geweest. De eerste keer met Akiko, Shu (ook japanner) en twee hondurese vrienden van hun:)! Het was een geslaagde avond! En de tweede keer met enkel Akiko en Shu, enja ook dat was een feestje:)! Met Akiko en Shu ben ik de disco’s in Comayagua eens aan het afgaan!^^ Ik amuseer me echt met Akiko, ze is hier een beetje als een oudere zus voor mij:)! Ik kan ondertussen ook al enkele woordjes Japans :p haha :D!
Er is ook eens een avond enkele hondurese vrienden van Akiko komen eten. Dus hadden Akiko en ik nog eens Japanse Curry gemaakt. Was een gezellig avondje!
Ooh en we hebben ook eens een dagje Japanse cream stew gemaakt. Het Japans eten bevalt me wel :p!
Voor de moment logeren er 5 japanners in ons huis:p.
Ooh, en Flor is ook teruggekomen en begint op dezelfde dag als mij terug met school:).
Voilà, dat was het voor deze keer!
Beso,
Lore x
woensdag 20 januari 2010
5 meses en Honduras
Hola amigos!
Ik ben hier nu 5 maand, klinkt lang, maar de tijd vliegt hier vooruit!
Ik had gehoopt jullie alles over een tripje met de Belgen naar roatan te kunnen vertellen, maar door het plots slechte weer mochten we niet gaan van AFS, wegens te gevaarlijk. Dus wordt het normaal uitgesteld tot eind februari… (want we hebben de toestemming gekregen om tijdens school te reizen^^) Ik was wel vrij teleurgesteld want had er ontzettend naar uitgekeken.
Maar… ik heb me niet moeten vervelen!
Karen (Belgische uit Siguatepeque) is eens naar Comayagua gekomen en blijven slapen. Het was leuk, ik heb haar Comayagua laten zien :)! En ’s avonds zijn we met Akiko en Shu (ook japanner, vriend van Akiko) naar de disco geweest! Het was echt superwijs :D!
De dag nadien ben ik dan met Karen mee naar Siguatepeque geweest om daar te overnachten, zodat we de ochtend daarna samen naar La Ceiba konden vertrekken. Ook twee andere Belgen zijn met ons naar La Ceiba gegaan. Toegekomen in Ceiba, zijn we nadat we middageten gegeten hadden, meteen naar ons hotelletje in de bergen gegaan. Er zaten daar echt veel nationaliteiten (de uitbaters van het hotel en organisatoren van de activiteiten bedoel ik dan, want wij waren de enige gasten in het hotel^^) een Nieuw-Zeelander, Oostenrijker, Engelse, Canadese, één uit New York, 2 Duitsers, …
De volgende dag zijn we in de voormiddag in een – ja weeral :p – soort jungle gaan wandelen, deze keer naar een waterval van zo’n 65 meter! GE-WEL-DIG! Adembenemend! Indrukwekkend! Maar niet alleen de waterval, ook de wandeling was prachtig :)! We hadden gehoopt enkele beesten of speciale vogels te zien, maar buiten eekhoorns en enkele vrij normaal uitziende vogels hebben we niks gezien. Het is er namelijk mogelijk van Apen en toekans te zien. Vroeger zaten er naar het schijnt ook panters en jaguars, maar ze leven nu aan de andere kant van de berg. Men zegt dat sinds de mensen aan de rivier naast de berg zijn komen wonen ze weggegaan zijn.
In de namiddag zijn we gaan raften op de rivier naast de berg! Het was zotjes :p! We hebben het zelfs twee keer mogen doen (omdat men normaal van hoger begon op de rivier, maar door het slechtere weer was dat nu niet mogelijk) :)! Tijdens het raften (enkel de tweede keer) werd er ook ergens gestopt om van een rots in het water te springen. Maar wij hadden nooit verwacht dat ze zo hoog ging zijn :p (ze was zo’n 5 meter dachten de begeleiders)! Als we daar stonden was het toch even slikken^^ want we hadden vooral schrik een rots te raken, nuja, gewoon verstand op nul en springen :D!
Ooh, en wat we tijdens de wandeling niet zagen, hebben we vanuit ons raftbootje op een boom zien zitten, een toekan! Echt mooi om dat eens in de natuur te zien en niet in een kooi.
Die Avond zijn we naar het centrum van Ceiba gegaan om er in een ander hotel (van een Hollander :p) te overnachten. De volgende dag ben ik dan teruggekeerd naar Comayagua.
Voor de rest is het kalmpjes geweest… Ben wel nog eens naar Tegucigalpa geweest met Akiko, Edith en Wendy. En voor de rest wat thuisgezeten met de familie, naar de mall geweest met vriendinnen enzo :). Maar daar geniet ik ook steeds van.
Overlaatst had ik opgevangen dat er hier in Comayagua nog een plaats is waar ik eventueel vrijwilligerswerk zou kunnen doen en dus heb ik er men gastmama eens over aangesproken. :)
Gisteren zijn we daar een kijkje gaan nemen en ik ben er met open armen ontvangen door de zusters (het zijn nonnekes :), missionarissen – enkele uit India, en één uit Guatemala, de rest weet ik niet^^) en ik mag maandag beginnen! Ik ga er al zeker voor vier weken werken. Eerst twee weken zowel in voormiddag als namiddag (in de voormiddag is het van 8u tot half 12 en in de namiddag van 3 tot 5, ik vind de uren echt goed!) en dan als het school begint ga ik 2 weken enkel in de namiddag gaan.
Het is een soort opvangtehuis voor oude mensen en mensen – vooral kindjes (met hen ga ik normaal hoofdzakelijk werken) – die AIDS hebben. Ik kijk ernaar uit.
Toen ik er gisteren was, had ik op een moment echt de tranen in men ogen, er was een klein schattig, onschuldig meisje van slechts 2 jaar met AIDS, haar mama is gestorven en de rest van de familie moet haar niet hebben…
Volgende keer meer hierover…
Beso
Lore La Catracha (Lore de Hondurese)
xx
Ik ben hier nu 5 maand, klinkt lang, maar de tijd vliegt hier vooruit!
Ik had gehoopt jullie alles over een tripje met de Belgen naar roatan te kunnen vertellen, maar door het plots slechte weer mochten we niet gaan van AFS, wegens te gevaarlijk. Dus wordt het normaal uitgesteld tot eind februari… (want we hebben de toestemming gekregen om tijdens school te reizen^^) Ik was wel vrij teleurgesteld want had er ontzettend naar uitgekeken.
Maar… ik heb me niet moeten vervelen!
Karen (Belgische uit Siguatepeque) is eens naar Comayagua gekomen en blijven slapen. Het was leuk, ik heb haar Comayagua laten zien :)! En ’s avonds zijn we met Akiko en Shu (ook japanner, vriend van Akiko) naar de disco geweest! Het was echt superwijs :D!
De dag nadien ben ik dan met Karen mee naar Siguatepeque geweest om daar te overnachten, zodat we de ochtend daarna samen naar La Ceiba konden vertrekken. Ook twee andere Belgen zijn met ons naar La Ceiba gegaan. Toegekomen in Ceiba, zijn we nadat we middageten gegeten hadden, meteen naar ons hotelletje in de bergen gegaan. Er zaten daar echt veel nationaliteiten (de uitbaters van het hotel en organisatoren van de activiteiten bedoel ik dan, want wij waren de enige gasten in het hotel^^) een Nieuw-Zeelander, Oostenrijker, Engelse, Canadese, één uit New York, 2 Duitsers, …
De volgende dag zijn we in de voormiddag in een – ja weeral :p – soort jungle gaan wandelen, deze keer naar een waterval van zo’n 65 meter! GE-WEL-DIG! Adembenemend! Indrukwekkend! Maar niet alleen de waterval, ook de wandeling was prachtig :)! We hadden gehoopt enkele beesten of speciale vogels te zien, maar buiten eekhoorns en enkele vrij normaal uitziende vogels hebben we niks gezien. Het is er namelijk mogelijk van Apen en toekans te zien. Vroeger zaten er naar het schijnt ook panters en jaguars, maar ze leven nu aan de andere kant van de berg. Men zegt dat sinds de mensen aan de rivier naast de berg zijn komen wonen ze weggegaan zijn.
In de namiddag zijn we gaan raften op de rivier naast de berg! Het was zotjes :p! We hebben het zelfs twee keer mogen doen (omdat men normaal van hoger begon op de rivier, maar door het slechtere weer was dat nu niet mogelijk) :)! Tijdens het raften (enkel de tweede keer) werd er ook ergens gestopt om van een rots in het water te springen. Maar wij hadden nooit verwacht dat ze zo hoog ging zijn :p (ze was zo’n 5 meter dachten de begeleiders)! Als we daar stonden was het toch even slikken^^ want we hadden vooral schrik een rots te raken, nuja, gewoon verstand op nul en springen :D!
Ooh, en wat we tijdens de wandeling niet zagen, hebben we vanuit ons raftbootje op een boom zien zitten, een toekan! Echt mooi om dat eens in de natuur te zien en niet in een kooi.
Die Avond zijn we naar het centrum van Ceiba gegaan om er in een ander hotel (van een Hollander :p) te overnachten. De volgende dag ben ik dan teruggekeerd naar Comayagua.
Voor de rest is het kalmpjes geweest… Ben wel nog eens naar Tegucigalpa geweest met Akiko, Edith en Wendy. En voor de rest wat thuisgezeten met de familie, naar de mall geweest met vriendinnen enzo :). Maar daar geniet ik ook steeds van.
Overlaatst had ik opgevangen dat er hier in Comayagua nog een plaats is waar ik eventueel vrijwilligerswerk zou kunnen doen en dus heb ik er men gastmama eens over aangesproken. :)
Gisteren zijn we daar een kijkje gaan nemen en ik ben er met open armen ontvangen door de zusters (het zijn nonnekes :), missionarissen – enkele uit India, en één uit Guatemala, de rest weet ik niet^^) en ik mag maandag beginnen! Ik ga er al zeker voor vier weken werken. Eerst twee weken zowel in voormiddag als namiddag (in de voormiddag is het van 8u tot half 12 en in de namiddag van 3 tot 5, ik vind de uren echt goed!) en dan als het school begint ga ik 2 weken enkel in de namiddag gaan.
Het is een soort opvangtehuis voor oude mensen en mensen – vooral kindjes (met hen ga ik normaal hoofdzakelijk werken) – die AIDS hebben. Ik kijk ernaar uit.
Toen ik er gisteren was, had ik op een moment echt de tranen in men ogen, er was een klein schattig, onschuldig meisje van slechts 2 jaar met AIDS, haar mama is gestorven en de rest van de familie moet haar niet hebben…
Volgende keer meer hierover…
Beso
Lore La Catracha (Lore de Hondurese)
xx
zondag 3 januari 2010
Navidad y año nuevo en Honduras
Hola todos!
Para empezar un feliz navidad y año nuevo para ustedes!
Ik ben me hier echt volledig thuis gaan voelen nu! Heb het hier enorm naar men zin :)! Leuke avonden, zoals in het park iets gaan drinken met vrienden, gezellig ‘s avonds rond de tafel zitten met Wendy en Edith en rafa en bij een drankje een babbeltje slaan, naar de cinema gaan met vrienden (cinema is hier op maandag 15 lemps, zo’n halve euro dus^^), naar de disco gaan, …
Ik heb ook enkele uitstapjes gedaan naar Tegucigalpa en siguatepeque voor kerstinkopen te doen. (en in siguatepeque heb ik Belgisch bier gekocht :)!)
En ik heb eens appelmoes gemaakt, en het viel in de smaak! :) ik was gelukkig, want ik had dat dus nog nooit versgemaakt! Was wel grappig om ze hier patatten, kip en appelmoes te zien eten^^
Ooh en het was hier van de ene dag op de andere plots koud geworden! (aleja 20 graden of ietsje minder misschien) maar ik heb het ook ferm kou ze met die temperaturen! Als het hier slechts 20 graden is regent het en is er geen zon, waardoor het veel kouder aanvoelt dan 20. Als ik dan zeg dat ik kou heb moet ik altijd horen, dat het in België toch veel kouder is, ja maar men lichaam heeft zich aangepast aan het tropisch klimaat^^ jammer genoeg was het maar voor 2 dagen, geen koude kerst dus! Maar een kerst met 30 graden!
Even iets over de kerstversiering hier :)! Veel lichtjes en kitsch :p! En de kerststallen zijn enorm! Ze zetten een half land aan hun raam! Hier thuis zaten er zelfs een kreeft, olifant, aap en leeuw in de kersstal! En veel ventjes en huisjes! Ik vond het wel grappig :)!
23 december zijn men 2 nichtjes (Marjory en Lohendy) uit San Pedro - die hier ook in comayagua waren toen ik toegekomen was - aangekomen. (het was sinds men eerste week hier geleden dat ik ze had gezien, ik was blij hun terug te zien want kan het goed met hun vinden!:)) ze bleven hier logeren voor de feestdagen! Ook men zus uit Tegucigalpa, keidy, is komen logeren met de feesten. En het was echt fun met die drie :)!
Op 24 december met kerstavond zijn we met de familie samengekomen bij men zus thuis. Het was er heel gezellig! Karaoke en lekker eten maakten het feestje af!^^ Om 12 uur ‘s nachts werd er een gebed opgezegd (iedereen ging hand in hand gaan staan) en daarna knuffelde iedereen elkaar met de woorden “feliz navidad” of vrolijk kerstfeest :)! Om 2 uur ‘s nachts ben ik in men bedje gekropen.
Op kerstdag zelf gingen we normaal naar een stierengevecht gaan kijken, maar toen we daar aankwamen was het al volzet, geen plaats meer voor ons… vond ik echt jammer! Had het graag eens gezien. Nuja in de plaats daarvan zijn we elotes (maïskolven), chicharones (vlees van de spieren van het varken) en chichara (de huid van het varken, dat vertelden ze me pas als ik al de helft op had :p) gaan eten. Que rico!
Op tweede kerstdag zijn we met (bijna) de hele familie naar een zwembad geweest! Het was er het weer voor :p ik kon verfrissing gebruiken^^
Op oudejaarsavond kwamen we met de hele familie samen in het huis van men nonkel (de nonkel met de grote tuin en het zwembad :) ik hou van die tuin!). Weer lekker gegeten en karaoke gedaan (dat doen ze hier graag ze :p), maar ook spelletjes gespeeld en er werd ook gedanst :)! Normaal ging ik naar de disco gaan maar het was al half 2 toen ze voorstelden me te brengen en ik was al moe :p en men vrienden zaten ook nog thuis met hun familie en wisten niet wanneer ze er gingen geraken. Dusja, ik ben niet gegaan. Maar het was een leuk feestje. Anders dan in België wel, geen nieuwjaarsbrieven en cadeautjes met Nieuwjaar, en aftellen doen ze ook niet (het ging eerder op deze manier: nog 2 minuten op mijn horloge, ah maar nog 5 op de mijn… haha :D) Om 12 uur werd er weer geknuffeld met de woorden ‘Feliz año nuevo’ en ging men terug in een kring staan om gebeden op te zeggen. (Ik heb wel niet het gevoel gehad een nieuw jaar te vieren :p! maar misschien lag dat aan het warme weertje :p)
Op nieuwjaarsdag zijn we terug naar de nonkel zen huis gegaan om te barbecueën :)!! Dat was lang geleden en ik heb het me laten smaken. Voor de rest hebben de kleintjes gezwommen daar in het zwembad en ik heb vooral in de hangmat gelegen en gebabbeld:p!
Men nichtjes uit San pedro keren morgen terug, en ik en men gastmama gaan mee om enkele daagjes in San Pedro door te brengen.
9 januari vertrek ik met de Belgen naar Roatan (een eiland in de Caribische kust van Honduras)! Ik kijk ernaar uit :) over dit volgende keer meer^^
Voilà, dit was het voor deze keer, beetje veel, maar het was ook al even geleden hé!
Hasta la proxima!
Mucho besos
Lore x
Para empezar un feliz navidad y año nuevo para ustedes!
Ik ben me hier echt volledig thuis gaan voelen nu! Heb het hier enorm naar men zin :)! Leuke avonden, zoals in het park iets gaan drinken met vrienden, gezellig ‘s avonds rond de tafel zitten met Wendy en Edith en rafa en bij een drankje een babbeltje slaan, naar de cinema gaan met vrienden (cinema is hier op maandag 15 lemps, zo’n halve euro dus^^), naar de disco gaan, …
Ik heb ook enkele uitstapjes gedaan naar Tegucigalpa en siguatepeque voor kerstinkopen te doen. (en in siguatepeque heb ik Belgisch bier gekocht :)!)
En ik heb eens appelmoes gemaakt, en het viel in de smaak! :) ik was gelukkig, want ik had dat dus nog nooit versgemaakt! Was wel grappig om ze hier patatten, kip en appelmoes te zien eten^^
Ooh en het was hier van de ene dag op de andere plots koud geworden! (aleja 20 graden of ietsje minder misschien) maar ik heb het ook ferm kou ze met die temperaturen! Als het hier slechts 20 graden is regent het en is er geen zon, waardoor het veel kouder aanvoelt dan 20. Als ik dan zeg dat ik kou heb moet ik altijd horen, dat het in België toch veel kouder is, ja maar men lichaam heeft zich aangepast aan het tropisch klimaat^^ jammer genoeg was het maar voor 2 dagen, geen koude kerst dus! Maar een kerst met 30 graden!
Even iets over de kerstversiering hier :)! Veel lichtjes en kitsch :p! En de kerststallen zijn enorm! Ze zetten een half land aan hun raam! Hier thuis zaten er zelfs een kreeft, olifant, aap en leeuw in de kersstal! En veel ventjes en huisjes! Ik vond het wel grappig :)!
23 december zijn men 2 nichtjes (Marjory en Lohendy) uit San Pedro - die hier ook in comayagua waren toen ik toegekomen was - aangekomen. (het was sinds men eerste week hier geleden dat ik ze had gezien, ik was blij hun terug te zien want kan het goed met hun vinden!:)) ze bleven hier logeren voor de feestdagen! Ook men zus uit Tegucigalpa, keidy, is komen logeren met de feesten. En het was echt fun met die drie :)!
Op 24 december met kerstavond zijn we met de familie samengekomen bij men zus thuis. Het was er heel gezellig! Karaoke en lekker eten maakten het feestje af!^^ Om 12 uur ‘s nachts werd er een gebed opgezegd (iedereen ging hand in hand gaan staan) en daarna knuffelde iedereen elkaar met de woorden “feliz navidad” of vrolijk kerstfeest :)! Om 2 uur ‘s nachts ben ik in men bedje gekropen.
Op kerstdag zelf gingen we normaal naar een stierengevecht gaan kijken, maar toen we daar aankwamen was het al volzet, geen plaats meer voor ons… vond ik echt jammer! Had het graag eens gezien. Nuja in de plaats daarvan zijn we elotes (maïskolven), chicharones (vlees van de spieren van het varken) en chichara (de huid van het varken, dat vertelden ze me pas als ik al de helft op had :p) gaan eten. Que rico!
Op tweede kerstdag zijn we met (bijna) de hele familie naar een zwembad geweest! Het was er het weer voor :p ik kon verfrissing gebruiken^^
Op oudejaarsavond kwamen we met de hele familie samen in het huis van men nonkel (de nonkel met de grote tuin en het zwembad :) ik hou van die tuin!). Weer lekker gegeten en karaoke gedaan (dat doen ze hier graag ze :p), maar ook spelletjes gespeeld en er werd ook gedanst :)! Normaal ging ik naar de disco gaan maar het was al half 2 toen ze voorstelden me te brengen en ik was al moe :p en men vrienden zaten ook nog thuis met hun familie en wisten niet wanneer ze er gingen geraken. Dusja, ik ben niet gegaan. Maar het was een leuk feestje. Anders dan in België wel, geen nieuwjaarsbrieven en cadeautjes met Nieuwjaar, en aftellen doen ze ook niet (het ging eerder op deze manier: nog 2 minuten op mijn horloge, ah maar nog 5 op de mijn… haha :D) Om 12 uur werd er weer geknuffeld met de woorden ‘Feliz año nuevo’ en ging men terug in een kring staan om gebeden op te zeggen. (Ik heb wel niet het gevoel gehad een nieuw jaar te vieren :p! maar misschien lag dat aan het warme weertje :p)
Op nieuwjaarsdag zijn we terug naar de nonkel zen huis gegaan om te barbecueën :)!! Dat was lang geleden en ik heb het me laten smaken. Voor de rest hebben de kleintjes gezwommen daar in het zwembad en ik heb vooral in de hangmat gelegen en gebabbeld:p!
Men nichtjes uit San pedro keren morgen terug, en ik en men gastmama gaan mee om enkele daagjes in San Pedro door te brengen.
9 januari vertrek ik met de Belgen naar Roatan (een eiland in de Caribische kust van Honduras)! Ik kijk ernaar uit :) over dit volgende keer meer^^
Voilà, dit was het voor deze keer, beetje veel, maar het was ook al even geleden hé!
Hasta la proxima!
Mucho besos
Lore x
Abonneren op:
Posts (Atom)
