De tijd gaat veel te snel...

heej,

Toen ik terug was gekomen van Utila zei men gastmama plots: “Lore je laatste 2 maanden gaan nu in, van mij hoef je niet meer naar school en mag je je 2 maand bezighouden met reizen en vrijwilligerswerk.”
Ik vond dit persoonlijk een goed idee maar zou er me niet goed bij voelen tegenover men klasgenoten. Dus besloot ik het te combineren…

Ik ga nu werken in “casa ayuda”. Dat is een schooltje waar kindjes zitten die problemen hebben. Vooral doven, enkele mentaal gehandicapten, autisme en van enkele denk ik dat ze het syndroom van down hebben.
Ik ga er in de namiddag (maandag tot donderdag) heen van 2 tot 5. Maar dan zijn er slechts 12 kindjes – enkel doof – die er op internaat zitten. En in de namiddag houden ze hun bezig met brood bakken, schilderen, …
In de voormiddag – maar dan zit ik op school – was beter geweest want dan zijn er 50 kinderen en krijgen ze les. En leraren kunnen in dit schooltje best wat hulp gebruiken aangezien sommige kinderen aparte aandacht nodig hebben maar dat kunnen ze hier niet geven.
Daarom heb ik besloten om nu in mei in de namiddag te gaan en in juni zou ik het school laten voor wat het is en in de voormiddag gaan werken.
Ik leer ondertussen ook een beetje gebarentaal – er is namelijk geen andere manier om met de dove kindjes te communiceren – en dat vind ik echt zeer interessant! De kindjes zijn goede leraren :)!
Men dagen zijn nu dus goed gevuld, in de voormiddag naar school, en in de namiddag naar het schooltje, een aangezien het schooltje dicht bij het huis van men zus is, ga ik vaak nadien nog eens bij haar op bezoek :)!

Daar in dat schooltje heb ik ook een Chinese van Canada leren kennen. (ze is toen ze nog een kind was naar canada verhuisd, vandaar^^) Zij is hier nog maar een week, en als ik haar hoor is het precies of ik beleef men eerste weken terug :)! Ik help haar wat met het Spaans, want weet hoe lastig het is als je met niemand kan communiceren.

Naast dit alles ben ik ook eens met Saya en Kanako (2 japanners), Chachy en Nazareth (2 hondurese vriendinnen) en Hanna en louisa (2 Zweden) gaan zwemmen. Het was een gezellig dagje waarop we Saya’s (de Japanse die in men huis woont) verjaardag hebben gevierd. En zoals het hoort op een Hondurese verjaardag ging dit gepaard met pastel en piñata!:)

Ben ook nog eens naar disco geweest, met men nicht uit San Pedro :)! (Marjory en Lohendy men nichten uit San Pedro zijn nog eens voor enkele dagen hier in Comayagua geweest!) het was echt leuk! En als ik niet dans help ik men zus achter de bar :)! Altijd leuke avonden in den disco, maar vermoeiend aangezien ik meestal pas rond 4 uur – half 5 in men bedje lig :)!

Saya de japanse gaat waarschijnlijk niet meer in men familie blijven. Ze gaat veranderen van stad of zo iets. In de buurt van waar ze vrijwilligerswerk doet is onlangs een vermoord lijk gevonden. En sindsdien heeft ze heel veel schrik. Ik snap het niet goed, want dit zijn dingen die in heel Honduras gebeuren. En Comayagua – mijn stad – is over het algemeen vrij veilig. Nuja het is haar keuze.

Ook Flor leek even niet meer terug te komen. Er is namelijk een tante en neef van haar gestorven in een auto-ongeluk (hoe vaak je hier verhalen hoort over auto-ongelukken, het is ongelofelijk! Maarja als je hun rijstijl bekijkt verschiet ik er niet van^^) en 2 nichten zijn gewond geraakt. Daarom moest Flor naar de zuidkust – waar die mensen wonen – om voor die 2 nichten te zorgen. Dus waren ze aan het kijken voor Flor daar naar school te sturen (zodat ze samen met haar broers en zussen voor die nichten kan blijven zorgen), maar nu blijkt dat ze haar semester hier af moet doen, en blijft ze dus toch tot eind juni in men huisje…

Voilà, dit waren de verhalen uit Honduras voor deze keer.

Hasta la proxima y
Cuidate
Lore x