5 meses en Honduras

Hola amigos!

Ik ben hier nu 5 maand, klinkt lang, maar de tijd vliegt hier vooruit!

Ik had gehoopt jullie alles over een tripje met de Belgen naar roatan te kunnen vertellen, maar door het plots slechte weer mochten we niet gaan van AFS, wegens te gevaarlijk. Dus wordt het normaal uitgesteld tot eind februari… (want we hebben de toestemming gekregen om tijdens school te reizen^^) Ik was wel vrij teleurgesteld want had er ontzettend naar uitgekeken.

Maar… ik heb me niet moeten vervelen!

Karen (Belgische uit Siguatepeque) is eens naar Comayagua gekomen en blijven slapen. Het was leuk, ik heb haar Comayagua laten zien :)! En ’s avonds zijn we met Akiko en Shu (ook japanner, vriend van Akiko) naar de disco geweest! Het was echt superwijs :D!

De dag nadien ben ik dan met Karen mee naar Siguatepeque geweest om daar te overnachten, zodat we de ochtend daarna samen naar La Ceiba konden vertrekken. Ook twee andere Belgen zijn met ons naar La Ceiba gegaan. Toegekomen in Ceiba, zijn we nadat we middageten gegeten hadden, meteen naar ons hotelletje in de bergen gegaan. Er zaten daar echt veel nationaliteiten (de uitbaters van het hotel en organisatoren van de activiteiten bedoel ik dan, want wij waren de enige gasten in het hotel^^) een Nieuw-Zeelander, Oostenrijker, Engelse, Canadese, één uit New York, 2 Duitsers, …

De volgende dag zijn we in de voormiddag in een – ja weeral :p – soort jungle gaan wandelen, deze keer naar een waterval van zo’n 65 meter! GE-WEL-DIG! Adembenemend! Indrukwekkend! Maar niet alleen de waterval, ook de wandeling was prachtig :)! We hadden gehoopt enkele beesten of speciale vogels te zien, maar buiten eekhoorns en enkele vrij normaal uitziende vogels hebben we niks gezien. Het is er namelijk mogelijk van Apen en toekans te zien. Vroeger zaten er naar het schijnt ook panters en jaguars, maar ze leven nu aan de andere kant van de berg. Men zegt dat sinds de mensen aan de rivier naast de berg zijn komen wonen ze weggegaan zijn.

In de namiddag zijn we gaan raften op de rivier naast de berg! Het was zotjes :p! We hebben het zelfs twee keer mogen doen (omdat men normaal van hoger begon op de rivier, maar door het slechtere weer was dat nu niet mogelijk) :)! Tijdens het raften (enkel de tweede keer) werd er ook ergens gestopt om van een rots in het water te springen. Maar wij hadden nooit verwacht dat ze zo hoog ging zijn :p (ze was zo’n 5 meter dachten de begeleiders)! Als we daar stonden was het toch even slikken^^ want we hadden vooral schrik een rots te raken, nuja, gewoon verstand op nul en springen :D!
Ooh, en wat we tijdens de wandeling niet zagen, hebben we vanuit ons raftbootje op een boom zien zitten, een toekan! Echt mooi om dat eens in de natuur te zien en niet in een kooi.
Die Avond zijn we naar het centrum van Ceiba gegaan om er in een ander hotel (van een Hollander :p) te overnachten. De volgende dag ben ik dan teruggekeerd naar Comayagua.

Voor de rest is het kalmpjes geweest… Ben wel nog eens naar Tegucigalpa geweest met Akiko, Edith en Wendy. En voor de rest wat thuisgezeten met de familie, naar de mall geweest met vriendinnen enzo :). Maar daar geniet ik ook steeds van.

Overlaatst had ik opgevangen dat er hier in Comayagua nog een plaats is waar ik eventueel vrijwilligerswerk zou kunnen doen en dus heb ik er men gastmama eens over aangesproken. :)
Gisteren zijn we daar een kijkje gaan nemen en ik ben er met open armen ontvangen door de zusters (het zijn nonnekes :), missionarissen – enkele uit India, en één uit Guatemala, de rest weet ik niet^^) en ik mag maandag beginnen! Ik ga er al zeker voor vier weken werken. Eerst twee weken zowel in voormiddag als namiddag (in de voormiddag is het van 8u tot half 12 en in de namiddag van 3 tot 5, ik vind de uren echt goed!) en dan als het school begint ga ik 2 weken enkel in de namiddag gaan.
Het is een soort opvangtehuis voor oude mensen en mensen – vooral kindjes (met hen ga ik normaal hoofdzakelijk werken) – die AIDS hebben. Ik kijk ernaar uit.
Toen ik er gisteren was, had ik op een moment echt de tranen in men ogen, er was een klein schattig, onschuldig meisje van slechts 2 jaar met AIDS, haar mama is gestorven en de rest van de familie moet haar niet hebben…
Volgende keer meer hierover…

Beso
Lore La Catracha (Lore de Hondurese)
xx