Heej;
Men laatste schooldagje heb ik gehad :)! Nu wordt het een maandje, (nog meer) reizen, genieten en vrijwilligerswerk doen.
Ik ga nog steeds naar dat dovenschooltje en vind het echt tof om daar te gaan! Nu ik niet meer naar school ga, ga ik dus vanaf morgen in de voormiddag. En ook nog af en toe in de namiddag.
Ondertussen ben ik ook eens een weekendje met de Belgen naar La Ceiba geweest. Daar was het namelijk carnaval :D! Het was best leuk, al had ik van het beste carnaval van centraal Amerika wel wat meer verwacht. Ik moet zeggen dat Aalst Carnaval beter is^^ de stoet was vrij saai, pas het laatste uurtje kwamen de mooie dingen. Heel veel ambiance zat er niet in, de mensen die in de stoet gingen dansten nauwelijks en er was niet bij elke wagen muziek. Maar er waren wel enkele echt mooie dingen bij!
Ooh, en de president van Honduras was met helikopter toegekomen op het plein voor ons hotel^^ die heb ik dus bij deze ook eens gezien :p toen hij in de auto zat draaide hij zen raampje open en zei Hola tegen ons :p wij tevreden! Haha :D!
Na Ceiba zijn we doorgereisd naar Choluteca, de zuidkust, voor enkele daagjes. Het was een busreis van een tiental uurtjes.
Daar zijn we onze eerste dag het eilandje Isla El Tigre gaan bezoeken. Met een bootje naar het eilandje gegaan en daar besloten we naar het centrum van het eilandje te wandelen, genaamd Amapala. Het werd een wandelingetje van meer dan uur :)! Vanuit het centrum hebben we een motortaxi genomen naar Playa negra (zwart strand, vanwege het feit dat dit eiland vroeger een vulkaan was). Op Playa negra hebben we gegeten en wat gezwommen.Vanaf Playa Negra hadden we zicht op El Salvador :)! Nadien met motortaxi teruggekeerd naar de plaats waar we de boot moesten nemen.
De tweede dag gingen we naar San Marcos, want daar zou vlakbij een natuurpark zijn waar je whit face monkeys kunt zien, tijgers als je geluk hebt en mooie vlinders en vogels. Toen we de plaatselijke bevolking vroegen hoe we bij dit park konden geraken, bleek dat het nog eens 2 uur van San Marcos was en dat de weg er slecht bij lag vanwege de regens. Het was dus onhaalbaar om daar te geraken. Dus hebben we wat in San Marcos gewandeld en met een gids naar een punt gewandeld waar je uitzicht had over heel het stadje en waar restanten van de oorlog met El Salvador waren. Die avond zijn we gezellig op restaurant geweest :)!
Ik was terug thuis van Choluteca een dagje voor men verjaardag, ja, ondertussen is Lore 19 jaar geworden, en heeft ze haar verjaardag dus op zen Hondurees moeten vieren:). Men gastmama had een feestje georganiseerd, met typisch hondurees eten en natuurlijk pastel waar ik zoals de traditie hoort met men gezicht ingeduwd ben, gelukkig was het niet neig :p ik verwachtte het en had me dus snel kunnen wegtrekken^^ ik had dus maar een beetje taart in men gezicht :p het was best een gezellig feestje, ook omdat ik het feestje niet echt had verwacht :)!
Vrijdag na men verjaardag waren er enkele vrienden langsgekomen om me gelukkige verjaardag te wensen :)! Het was gezellig! Toen ze weg waren ben ik nog naar de disco gegaan want daar werd een modeshow gegeven. De modeshow was best grappis, zeker toen die spierbundels in hun onderbroek opkwamen. Echt erover die spieren, het was té :p! Daarna men zus nog geholpen achter de bar en gedanst natuurlijk :D rond 4 uur lag ik in men bedje.
En ik ben de zaterdag dan ook naar de Disco geweest – inderdaad 2 dagen op rij^^ - nog een feestjeeee gehouden! :D Heb me geamuseerd die avond! En Karen van de Belgen was dat weekend ook nog eens naar Comayagua afgekomen en dus ook mee naar de disco geweest:)! Die avond lag ik weer rond 4 uur in men bedje:)! Mijn verjaardag in Honduras was dus meer dan geslaagd :D ik heb goed kunnen feesten :p!
De Japanse die in men huis woont, heeft ondertussen een nieuwe familie in een “veiligere” plaats gekregen en gaat deze week dus weg.
Voilà dit was het voor deze keer.
Beso Lore
maandag 31 mei 2010
vrijdag 14 mei 2010
De tijd gaat veel te snel...
heej,
Toen ik terug was gekomen van Utila zei men gastmama plots: “Lore je laatste 2 maanden gaan nu in, van mij hoef je niet meer naar school en mag je je 2 maand bezighouden met reizen en vrijwilligerswerk.”
Ik vond dit persoonlijk een goed idee maar zou er me niet goed bij voelen tegenover men klasgenoten. Dus besloot ik het te combineren…
Ik ga nu werken in “casa ayuda”. Dat is een schooltje waar kindjes zitten die problemen hebben. Vooral doven, enkele mentaal gehandicapten, autisme en van enkele denk ik dat ze het syndroom van down hebben.
Ik ga er in de namiddag (maandag tot donderdag) heen van 2 tot 5. Maar dan zijn er slechts 12 kindjes – enkel doof – die er op internaat zitten. En in de namiddag houden ze hun bezig met brood bakken, schilderen, …
In de voormiddag – maar dan zit ik op school – was beter geweest want dan zijn er 50 kinderen en krijgen ze les. En leraren kunnen in dit schooltje best wat hulp gebruiken aangezien sommige kinderen aparte aandacht nodig hebben maar dat kunnen ze hier niet geven.
Daarom heb ik besloten om nu in mei in de namiddag te gaan en in juni zou ik het school laten voor wat het is en in de voormiddag gaan werken.
Ik leer ondertussen ook een beetje gebarentaal – er is namelijk geen andere manier om met de dove kindjes te communiceren – en dat vind ik echt zeer interessant! De kindjes zijn goede leraren :)!
Men dagen zijn nu dus goed gevuld, in de voormiddag naar school, en in de namiddag naar het schooltje, een aangezien het schooltje dicht bij het huis van men zus is, ga ik vaak nadien nog eens bij haar op bezoek :)!
Daar in dat schooltje heb ik ook een Chinese van Canada leren kennen. (ze is toen ze nog een kind was naar canada verhuisd, vandaar^^) Zij is hier nog maar een week, en als ik haar hoor is het precies of ik beleef men eerste weken terug :)! Ik help haar wat met het Spaans, want weet hoe lastig het is als je met niemand kan communiceren.
Naast dit alles ben ik ook eens met Saya en Kanako (2 japanners), Chachy en Nazareth (2 hondurese vriendinnen) en Hanna en louisa (2 Zweden) gaan zwemmen. Het was een gezellig dagje waarop we Saya’s (de Japanse die in men huis woont) verjaardag hebben gevierd. En zoals het hoort op een Hondurese verjaardag ging dit gepaard met pastel en piñata!:)
Ben ook nog eens naar disco geweest, met men nicht uit San Pedro :)! (Marjory en Lohendy men nichten uit San Pedro zijn nog eens voor enkele dagen hier in Comayagua geweest!) het was echt leuk! En als ik niet dans help ik men zus achter de bar :)! Altijd leuke avonden in den disco, maar vermoeiend aangezien ik meestal pas rond 4 uur – half 5 in men bedje lig :)!
Saya de japanse gaat waarschijnlijk niet meer in men familie blijven. Ze gaat veranderen van stad of zo iets. In de buurt van waar ze vrijwilligerswerk doet is onlangs een vermoord lijk gevonden. En sindsdien heeft ze heel veel schrik. Ik snap het niet goed, want dit zijn dingen die in heel Honduras gebeuren. En Comayagua – mijn stad – is over het algemeen vrij veilig. Nuja het is haar keuze.
Ook Flor leek even niet meer terug te komen. Er is namelijk een tante en neef van haar gestorven in een auto-ongeluk (hoe vaak je hier verhalen hoort over auto-ongelukken, het is ongelofelijk! Maarja als je hun rijstijl bekijkt verschiet ik er niet van^^) en 2 nichten zijn gewond geraakt. Daarom moest Flor naar de zuidkust – waar die mensen wonen – om voor die 2 nichten te zorgen. Dus waren ze aan het kijken voor Flor daar naar school te sturen (zodat ze samen met haar broers en zussen voor die nichten kan blijven zorgen), maar nu blijkt dat ze haar semester hier af moet doen, en blijft ze dus toch tot eind juni in men huisje…
Voilà, dit waren de verhalen uit Honduras voor deze keer.
Hasta la proxima y
Cuidate
Lore x
Toen ik terug was gekomen van Utila zei men gastmama plots: “Lore je laatste 2 maanden gaan nu in, van mij hoef je niet meer naar school en mag je je 2 maand bezighouden met reizen en vrijwilligerswerk.”
Ik vond dit persoonlijk een goed idee maar zou er me niet goed bij voelen tegenover men klasgenoten. Dus besloot ik het te combineren…
Ik ga nu werken in “casa ayuda”. Dat is een schooltje waar kindjes zitten die problemen hebben. Vooral doven, enkele mentaal gehandicapten, autisme en van enkele denk ik dat ze het syndroom van down hebben.
Ik ga er in de namiddag (maandag tot donderdag) heen van 2 tot 5. Maar dan zijn er slechts 12 kindjes – enkel doof – die er op internaat zitten. En in de namiddag houden ze hun bezig met brood bakken, schilderen, …
In de voormiddag – maar dan zit ik op school – was beter geweest want dan zijn er 50 kinderen en krijgen ze les. En leraren kunnen in dit schooltje best wat hulp gebruiken aangezien sommige kinderen aparte aandacht nodig hebben maar dat kunnen ze hier niet geven.
Daarom heb ik besloten om nu in mei in de namiddag te gaan en in juni zou ik het school laten voor wat het is en in de voormiddag gaan werken.
Ik leer ondertussen ook een beetje gebarentaal – er is namelijk geen andere manier om met de dove kindjes te communiceren – en dat vind ik echt zeer interessant! De kindjes zijn goede leraren :)!
Men dagen zijn nu dus goed gevuld, in de voormiddag naar school, en in de namiddag naar het schooltje, een aangezien het schooltje dicht bij het huis van men zus is, ga ik vaak nadien nog eens bij haar op bezoek :)!
Daar in dat schooltje heb ik ook een Chinese van Canada leren kennen. (ze is toen ze nog een kind was naar canada verhuisd, vandaar^^) Zij is hier nog maar een week, en als ik haar hoor is het precies of ik beleef men eerste weken terug :)! Ik help haar wat met het Spaans, want weet hoe lastig het is als je met niemand kan communiceren.
Naast dit alles ben ik ook eens met Saya en Kanako (2 japanners), Chachy en Nazareth (2 hondurese vriendinnen) en Hanna en louisa (2 Zweden) gaan zwemmen. Het was een gezellig dagje waarop we Saya’s (de Japanse die in men huis woont) verjaardag hebben gevierd. En zoals het hoort op een Hondurese verjaardag ging dit gepaard met pastel en piñata!:)
Ben ook nog eens naar disco geweest, met men nicht uit San Pedro :)! (Marjory en Lohendy men nichten uit San Pedro zijn nog eens voor enkele dagen hier in Comayagua geweest!) het was echt leuk! En als ik niet dans help ik men zus achter de bar :)! Altijd leuke avonden in den disco, maar vermoeiend aangezien ik meestal pas rond 4 uur – half 5 in men bedje lig :)!
Saya de japanse gaat waarschijnlijk niet meer in men familie blijven. Ze gaat veranderen van stad of zo iets. In de buurt van waar ze vrijwilligerswerk doet is onlangs een vermoord lijk gevonden. En sindsdien heeft ze heel veel schrik. Ik snap het niet goed, want dit zijn dingen die in heel Honduras gebeuren. En Comayagua – mijn stad – is over het algemeen vrij veilig. Nuja het is haar keuze.
Ook Flor leek even niet meer terug te komen. Er is namelijk een tante en neef van haar gestorven in een auto-ongeluk (hoe vaak je hier verhalen hoort over auto-ongelukken, het is ongelofelijk! Maarja als je hun rijstijl bekijkt verschiet ik er niet van^^) en 2 nichten zijn gewond geraakt. Daarom moest Flor naar de zuidkust – waar die mensen wonen – om voor die 2 nichten te zorgen. Dus waren ze aan het kijken voor Flor daar naar school te sturen (zodat ze samen met haar broers en zussen voor die nichten kan blijven zorgen), maar nu blijkt dat ze haar semester hier af moet doen, en blijft ze dus toch tot eind juni in men huisje…
Voilà, dit waren de verhalen uit Honduras voor deze keer.
Hasta la proxima y
Cuidate
Lore x
zaterdag 1 mei 2010
solo faltan dos meses
Hola,
Eventjes, heel eventjes was ik verdrietig, mama en Lise voor een tweede keer vaarwel te zeggen, maar opgeven staat niet meer in men woordenboek, dus ik besloot de gedachte uit men hoofd te zetten en men geweldige jaartje in Honduras door te zetten. En er nog goed van te genieten voor men laatste maandjes! :D
Ja, ik moest ook weer naar school nadat de zus en mama weg waren en daar had ik dus allesbehalve zin in:)! Maar bon, wat moet gedaan worden, moet gedaan worden niet waar… dus Lore ging nog steeds braaf (bijna) elke voormiddag naar het schooltje.
Er waren ook “examens” op de school en examens gaan hier in vele vakken over het laatste deel leerstof waar je nog geen toets van gehad hebt. Ik had echt niet veel zin om te leren maar heb toch telkens men “cursus” eens bekeken:). Al vielen sommige examens nog behoorlijk mee om te maken zonder echt veel geleerd te hebben:)!
En men medeleerlingen studeren veel hoor:p (lees het met sarcasme:p) hun banken, de muren en kleine briefjes zijn de perfecte materialen om hun leerstof op te pennen en op die manier te spieken^^
Daarnaast ben ik met enkele Belgen een weekje naar Utila geweest (ook één van de eilanden die voor de kust van Honduras liggen.). Dus bij deze heb ik ook dat eiland eens gezien :)! Het was een rustig, gezellig weekje waar ik nog eens van een zoveelste vakantiegevoel genoten heb!^^
Tijdens het opgaan met de ferry heb ik dolfijnen gezien! Plots sprongen naast onze boot dolfijnen op en die zijn eventjes blijven meegaan naast de boot :D!
Op Utila ben ik 3 keer gaan snorkelen en tijdens dit snorkelen heb ik veel mooie visjes, zeer grote vissen, prachtige koralen en een rog gezien :)! En 2 keer heb ik net een schildpad gemist :( dat was wel balen!^^
En we zijn ook op whale-sharken-jacht gegaan tijdens het snorkelen. Om te snorkelen gingen we namelijk met een duikersboot mee en ze waren dus aan het zoeken naar whale sharks om die eens te zien. Er mocht enkel gesnorkeld worden – dus ook de duikers zaten met hun snorkelgerief klaar – en we moesten wachten op het sein van de stuurman (die de wateren daar goed kent) om één voor één in het water te glijden en te kijken naar de haai. Maar helaas hebben enkel de 2 eersten die in het water gleden dit enorme beest kunnen aanschouwen (er was teveel gespetter waardoor de haai is weggaan…), waardoor Lore op haar honger bleef zitten.^^ Een haai zien is er dus jammer genoeg niet van gekomen.
Voor de rest ben ik ook eens gaan fietsen op Utila (na 8 maand zonder fiets voelde dit eerst wel wat onwennig aan, maar ik heb er van genoten en ik kan het nog steeds! :D), heb ik veel geluierd en gezwommen in de zee:p, hebben we bijna elke avond gekookt (1 keer zelfs een heerlijke barbecue!) en zijn we 2 keer uit eten geweest.
voilà, dat was het voor deze blog.
Hasta luego!
Beso lore x
Eventjes, heel eventjes was ik verdrietig, mama en Lise voor een tweede keer vaarwel te zeggen, maar opgeven staat niet meer in men woordenboek, dus ik besloot de gedachte uit men hoofd te zetten en men geweldige jaartje in Honduras door te zetten. En er nog goed van te genieten voor men laatste maandjes! :D
Ja, ik moest ook weer naar school nadat de zus en mama weg waren en daar had ik dus allesbehalve zin in:)! Maar bon, wat moet gedaan worden, moet gedaan worden niet waar… dus Lore ging nog steeds braaf (bijna) elke voormiddag naar het schooltje.
Er waren ook “examens” op de school en examens gaan hier in vele vakken over het laatste deel leerstof waar je nog geen toets van gehad hebt. Ik had echt niet veel zin om te leren maar heb toch telkens men “cursus” eens bekeken:). Al vielen sommige examens nog behoorlijk mee om te maken zonder echt veel geleerd te hebben:)!
En men medeleerlingen studeren veel hoor:p (lees het met sarcasme:p) hun banken, de muren en kleine briefjes zijn de perfecte materialen om hun leerstof op te pennen en op die manier te spieken^^
Daarnaast ben ik met enkele Belgen een weekje naar Utila geweest (ook één van de eilanden die voor de kust van Honduras liggen.). Dus bij deze heb ik ook dat eiland eens gezien :)! Het was een rustig, gezellig weekje waar ik nog eens van een zoveelste vakantiegevoel genoten heb!^^
Tijdens het opgaan met de ferry heb ik dolfijnen gezien! Plots sprongen naast onze boot dolfijnen op en die zijn eventjes blijven meegaan naast de boot :D!
Op Utila ben ik 3 keer gaan snorkelen en tijdens dit snorkelen heb ik veel mooie visjes, zeer grote vissen, prachtige koralen en een rog gezien :)! En 2 keer heb ik net een schildpad gemist :( dat was wel balen!^^
En we zijn ook op whale-sharken-jacht gegaan tijdens het snorkelen. Om te snorkelen gingen we namelijk met een duikersboot mee en ze waren dus aan het zoeken naar whale sharks om die eens te zien. Er mocht enkel gesnorkeld worden – dus ook de duikers zaten met hun snorkelgerief klaar – en we moesten wachten op het sein van de stuurman (die de wateren daar goed kent) om één voor één in het water te glijden en te kijken naar de haai. Maar helaas hebben enkel de 2 eersten die in het water gleden dit enorme beest kunnen aanschouwen (er was teveel gespetter waardoor de haai is weggaan…), waardoor Lore op haar honger bleef zitten.^^ Een haai zien is er dus jammer genoeg niet van gekomen.
Voor de rest ben ik ook eens gaan fietsen op Utila (na 8 maand zonder fiets voelde dit eerst wel wat onwennig aan, maar ik heb er van genoten en ik kan het nog steeds! :D), heb ik veel geluierd en gezwommen in de zee:p, hebben we bijna elke avond gekookt (1 keer zelfs een heerlijke barbecue!) en zijn we 2 keer uit eten geweest.
voilà, dat was het voor deze blog.
Hasta luego!
Beso lore x
Abonneren op:
Posts (Atom)
