Het einde : fue un año maravilloso

Het was een geweldige ervaring die ik nooit vergeten zal, dat moet ik je nageven… en eigenlijk wil ik hier helemaal nog niet weg…

De nieuwe cultuur waar je in terechtkomt en de nieuwe taal die je langzaam leert, de vriendschappen die je maakt, die tweede familie die je van nu af aan hebt, de interesse van iedereen in die “buitenlandse”, het andere schoolsysteem en de andere – toch wel armere – levenswijze die je aanneemt maakten het allemaal tot een onbeschrijfbare ervaring.

Maar niet alles was rozengeur en maneschijn… Je hebt zo van die daagjes dat je je afvraagt waar je aan begonnen bent, wat je in godsnaam zo ver van huis doet, waarom je alles en iedereen hebt achtergelaten, , dat je het gewoon even niet meer ziet zitten, dat je je alleen voelt…

Je hebt van die dubbele gevoelens zoals verdrietig zijn ooit terug te moeten keren naar België, maar tegelijk ook stiekem uitkijken naar die terugkeerdatum…

Je hebt van die onvergetelijke momentjes, van die momenten dat je prachtige dingen ziet en beleefd, once in a lifetime experiences… en dit zullen de momentjes zijn die me het meest gaan bijblijven:)!

Je hebt van die familiemomenten, dat je je echt een deel voelt van die nieuwe familie waarin je een jaar hebt geleefd… mama Edith, zussen Karen, Karlen en Keidy, broer Joaquin en al die hun kindjes, maar ook huisgenoten Flor, Wendy en Akiko hebben allemaal een plaatsje in dat hart van mij gekregen! Ik zal hen ontzettend hard gaan missen en kijk er al naar uit hun terug te zien…

Voor jullie leek het waarschijnlijk alsof ik één grote vakantie heb gehad, maar het was meer dan dat…
Het was een leerrijk jaartje, maar dan niet zo zeer op het vlak van studeren, wat ik heb geleerd is dat als je wil, ja alles kunt, want hoe moeilijk ik het ook had die eerste 3 maandjes, ik heb doorgezet en ben er fier op:).
Ik heb – niet onbelangrijk - die andere cultuur leren kennen en het Spaans een beetje onder de knie gekregen…
Maar ik leerde ook dat België nog zo’n slecht landje niet is… Elke dag en altijd stromend water is namelijk iets dat niet iedereen heeft…
Ik heb geleerd dat ik geluk heb, er zijn namelijk mensen die het zoveel slechter hebben, dit besef je pas echt als je ermee geconfronteerd wordt, met die armoede, kindjes met Aids, kindjes die op straat leven en werken, dove en gehandicapte kindjes,… (die allemaal vrolijk door het leven gaan…)

Het was een jaar met vallen en opstaan, af en toe moeilijke momentjes, onvergetelijke tijden, de meest fantastische avonturen en het was een jaar dat voor altijd in men herinneringen zal terug te vinden zijn… Ik mis het nu al :)!

Nos vemos en Belgica...
Lore la Catracha (Lore de Hondurese)

xx